Ἐγώ,ἄν καί σέ μικρή ἡλικία,τά θυμᾶμαι.Τά ἔζησα διότι τό σπίτι μας ἦταν 100 μέτρα ἀπό τήν ΜΟΜΑ,στό Καραμπουρνάκι Θεσσαλονίκης. Μπροστά ἀπό τό μπαλκόνι μας περνοῦσαν τά στρατιωτικά φορτηγά γεμᾶτα νεαρά παιδιά πού τραγουδοῦσαν καί φώναζαν : Χούλια σοὔρχομαι ! Πᾶμε γιά κουλούρι στήν Πόλη !
Ἀσχέτως
τοῦ τί συνέβη μετά καί τήν προδοσία τῶν πολιτικάντηδων,σημασία ἔχει ἡ
ἀντίδρασις τῶν Ἑλλήνων τότε ! Σύσσωμου τοῦ Ἑλληνικοῦ κόσμου !
Ὄχι ὅπως σήμερα πού κάνουν τόν Σταυρό τους μήν γίνῃ πόλεμος.Ἤ ἀκόμη χειρώτερα,κάποιοι ...ἀξιωματικοί πού τό μόνον πού ἤξεραν μέχρι σήμερα ἦταν μέ τό φρέντο στό χέρι καί ὕφος,νά λουφάρουν πίσω ἀπό κάποια γραφεῖα...Ποιός ξέρει,ἴσως νά κρύβονται τώρα σέ καμμία γωνία καί νά κλαῖνε...Γιά τήν πλειοψηφία,βεβαίως κάνω λόγον,διότι ὑπάρχουν καί οἱ ὁλίγοι πού λειτουργοῦν ἀκριβῶς τό ἀντίθετο : Κάνουν τόν Σταυρό τους νά γίνῃ πόλεμος μέ τούς τουρκαλάδες !
Ἄς ἐλπίσουμε,αὐτοί οἱ ὁλίγοι νά κάνουν,γιά ἀκόμη μία φορά,τήν διαφορά καί ἐμᾶς ὑπερηφάνους !
Ἔτσι λοιπόν,πήγαιναν οἱ Ἕλληνες,τό 1974,γιά νά πολεμήσουν τούς τουρκαλάδες ! Μέ τό χαμόγελο στά χείλη ὅπως τό ᾿40 !
Ἡ Πελασγική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου