ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ, ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΕΣ, ΙΕΡΕΙΣ, ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΟ
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης
Εσείς στον Οίμο, είστε αυτοί που κάθε βράδυ δημοσιεύετε πολλά ενδιαφέροντα άρθρα επιστημονικά, πνευματικά, εθνικά, ενημερωτικά.
Ακόμα και τα δικά μου που φροντίζω να είναι εντός κλίματος, αλλά εκτός τυποποίησης ύφους και γλώσσας που είναι όμως
απλά, λαϊκά, βιωματικά, άδολα και χωρίς σκοπιμότητα, αποτελέσματα εμπειριών και σκέψεων .
Μου δώσατε την
δυνατότητα να εκφραστώ, ως ένας απλός σκεπτόμενος πολίτης από την μεγάλη
λαϊκή πλειοψηφία και σας επέλεξα για τους δικούς μου λόγους, ανάμεσα
στο χάος του διαδικτύου.
Την πλειοψηφία αυτή, που είναι ο στόχος και ο αποδέκτης των πολιτικών μεθοδεύσεων και πεδίο εφαρμογής πρακτικών.
Αποδέκτης προπαγάνδας, πλύσεως
εγκεφάλου, κηρυγμάτων,καθοδηγήσεων, χειραγώγησης και επιβολής αποφάσεων,
χωρίς καμία δυνατότητα αντίδρασης και αλλαγής, πέραν της ανά τετραετία
εκλογής προσώπων δια της αποδεδειγμένα ζούφιας και άχρηστης ψήφου στο
στημένο σικέ παιχνίδι...
Είναι καλό το έργο σας και αποδεκτό, κρίνοντας από τις αναδημοσιεύσεις των άρθρων σας.
Είναι όμως παραγωγικό;
Πώς μετράτε την επίδραση,την αντίληψη, την αποδοχή, σε τι ποσοστά;
Αν κρίνουμε από τα γεγονότα στην πράξη, καταλήγουμε στην απογοήτευση.
Το συμπεραίνω και από την εκκλησία, την ιεραρχία και το ποίμνιο.
Το ποίμνιο, το μεγάλο ζητούμενο, η πλειοψηφία.
Κηρύγματα αυθεντίας, χωρίς διάλογο και
συζήτηση με τον λαό αποδέκτη, καταλήγουν σε άλογη υπακοή και εφαρμογή
της κάθε δεσποτικής ντιρεκτίβας, από διορισμένους έμμισθους μισιονάριους
προτεσταντικού προτύπου και όχι από μέλος της εκκλησίας ορθόδοξο
κληρικό «κληρωτό» ιερέα λειτουργό του Κυρίου .
Πραγματικό πνευματικό ποιμένα και καθοδηγητή των λογικών προβάτων της ενορίας.
Οι εξαιρέσεις δεν ανατρέπουν τον κανόνα.
«Υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων»,
λέγει ο ιερεύς και αυτόματα μου γεννιέται το ερώτημα, τι αμαρτίες
αστοχίες και λάθη, κάνουν και δεν μας τα λένε ευθέως και στα ίσια;
Παραδέχονται τα αγνοήματα του λαού, τα δικά μας δηλαδή που αγνοούμε την αλήθεια, άρα κάτι μας κρύβουν.
Όποιος κατάλαβε ή δεν κατάλαβε, καλός και πιστός, παραμένει στο ποίμνιο και στο μαντρί, υπάκουος, πλήρης, σώος και ασφαλής από την δεδομένη αγάπη του Κυρίου.
Τι γίνεται όμως με το απολωλός ένα που ενδιαφέρθηκε ο Καλός Ποιμήν;
Τα σημερινά απολωλότα πιθανόν να αποτελούν την πλειοψηφία αν κρίνουμε από τα δρώμενα στους ναούς.
Η ασφάλεια της υλικής και της πνευματικής τροφής του ποιμνίου είναι κύριο μέλημα του κάθε ποιμένα και του κάθε επισκόπου.
Η κοινωνική, οικονομική και πνευματική πραγματικότητα σήμερα, δείχνει την στέρηση παροχής τροφής σε αντίθεση με το άρμεγμα.
Ο Καλός Ποιμήν ανέφερε την παραβολή με
το ποίμνιο γιατί του παρείχε πνευματική τροφή και προσδοκούσε σε
πνευματική παραγωγή και άρμεγμα -συλλογή των προϊόντων της πίστεως και
της αγάπης.
Κήρυσσε με διαλόγους και έπραττε με θαύματα ανάμεσα στον λαό και όχι από έδρας.
Το ίδιο και οι Απόστολοι κατά μίμηση Του.
Είχαν βιώσει οι ίδιοι τα γεγονότα της
υλικής εξασφάλισης του λαού με θαύματα, ιχθύων, κρασιού, άρτων, ιάσεων
νοσούντων παράλυτων, τυφλών ,δαιμονισμένων και αναστάσεων νεκρών, πριν
την την δική Του Ανάσταση.
Τι νόημα θα είχαν όλα αυτά αν δεν ήταν
σημεία και παραδείγματα της δυνατότητας που παρείχε σε όλους τους τότε
παρόντες τους επόμενους και όλους εμάς με μία μόνο προϋπόθεση, την Πίστη
και την εμπιστοσύνη στο Πρόσωπό Του.
Η πίστη σου σε έσωσε τους έλεγε και μας το δίδαξε.
Αρκεί από μέρους μας η κατάθεση της ψήφου της εμπιστοσύνης μας, μεταλαμβάνοντας το ίδιο το σώμα και το αίμα Του.
Προς κάθαρσιν και αγιασμόν και αρραβώνα της μελούσης ζωής και σωτηρίας.
Η μοναδική ψήφος καθαρά προς το συμφέρον μας, άμεση και χωρίς αναλογικές.
Δωρεάν όλα, ζητάτε και σας δίνονται, ακόμη και αντίδωρο.
Δεν διαβάθμισε την πίστη ανέφερε μόνο τον κόκκο του σιναπιού ,ζήτησε την προαίρεση και την προσπάθεια .
Μακάριοι η μη ειδόντες και πιστεύσαντες, μας είπε και έτσι συνεχίζονται στους αιώνες τα θαύματα μέχρι σήμερα.
Γιατί όλη αυτή η επανάληψη;
Γιατί είδαμε τα χαΐρια μας από κάθε άλλη ψήφο που ψηφίζουμε τόσα χρόνια.
Εδώ που φτάσαμε ,οι αρμόδιοι εντεταλμένοι που αναφέρονται στο όνομά Του,εφαρμόζουν και απαιτούν από εμάς το ποίμνιο
«κοπάδι» του λαού, την υπακοή στην έμπρακτη αμφισβήτηση των όσων ανέφερα.
Κλείδωμα ναών,μεγαφώνων , κουταλάκια, σακουλάκια, αντισηπτικά, κορδελάκια στα στασίδια, υποκλίσεις στις εικόνες και φερετζέδες αλά Τούρκα.
Με απειλές και πρόστιμα και ποινική δίωξη,
Πραγματικά δηλαδή για νέους ΔΙΩΓΜΟΥΣ.
Πάρτε μια γεύση λάιτ προς το παρόν, αργότερα βλέπουμε για άλλα μέτρα.
Από ποίους;
Τρελαίνομαι στην σκέψη.
Από εκλεγμένους από εμάς και από πνευματικούς πατέρες που μεταφέρουν λένε, την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Και μιλάμε για σφαγές χριστιανών, για Τούρκους, για Αλβανούς και διώξεις ομογενών εκτός συνόρων;
Για ξεπούλημα και παζάρια και πέφτουν τηλέφωνα έλα να τα βρούμε, τι ζητάς;
Και ακόμη μιλάμε και γράφουμε; Το ξαναέγραψα και τι έγινε;
Να και η ερώτηση στους αναφερόμενους του τίτλου, που εξακολουθούν να λειτουργούν εν υπακοή.
Η με υπακοή τήρηση από τους ιερείς και η συμμετοχή, αποδοχή, τήρηση, από εμάς τον λαό, των
ανωτέρω μέτρων εντός των ναών είναι ή όχι λάθος,αμαρτία και συμμετοχή
στο έγκλημα της αμφισβήτησης και αναίρεσης της εμπιστοσύνης μας στα
όσα
μας είπε, έπραξε και μας έδειξε ο Χριστός;
Ακυρώνει αυτό το ίδιο το μυστήριο της Θείας Μετάληψης η υπό νέους όρους προσέλευση;
Ακυρώνεται το αντίδωρο στο σακουλάκι, το χέρι του παπά, η εικόνα, ο ίδιος ο ναός, από την αμφιβολία και την απιστία.
Καλό θα ήταν να βγάλετε ένα παραθυράκι εδώ στον Οίμο να βλέπουμε τις απαντήσεις τις γνώμες και την αποδοχή από τους
αναγνώστες σας.
Όχι πολλά είναι εκ του πονηρού.
Μας το είπε και αυτό, αρκεί ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ.
Έτσι όλοι μας θα γνωρίζουμε πως και που βαδίζουμε και σεις θα μετράτε το έργο σας.
Χρειάζεται ομολογία ΝΑΙ ή ΟΥ;
Η ανωνυμία δηλώνει δειλία νομίζω.
Μας φτάνουν οι ανώνυμοι, αφανείς εξουσιαστές.
Εδώ δεν φοβούνται οι επώνυμες μαριονέτες τους, που μας κυβερνούν και μας ευλογούν τόσα χρόνια.
Ως πότε θα φοβάται το χριστεπώνυμο πλήθος, ο λαός και ο στρατός.
Αν ΟΥ στην πράξη, μας αξίζει το ΟΥΕ.
Ουέ υμίν, κοσμίως
και ούουουου να μου χαθήτε, λαϊκά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου