Του Strange Attractor.
Επιτέλους! Ο Αλέξης το είπε και το έκανε… έστω λίγο καθυστερημένα.
Μας έβγαλε από το μισητό μνημόνιο, και μας έκανε και πάλι κύριους του εαυτού μας.
Χωρίς αλυσίδες και δεσμά, και χωρίς τον μπαμπούλα του Βερολίνου πάνω από το κεφάλι μας.
Μπορεί να μην το έσκισε μέσα σε μια νύχτα, όπως υπόσχονταν κάποτε, αλλά με μεθοδική δουλειά, με αίμα και ιδρώτα, παλεύοντας με τα θηρία εντός και εκτός της χώρας, κατάφερε τελικά να μας επαναφέρει στο κλαμπ των ισχυρών και κυρίαρχων κρατών.
Δεν ήταν όμως μόνος… Είχε στιβαρή στήριξη… να τα λέμε αυτά.
Διότι θα ήταν άδικο να πιστώσουμε μόνο στον Αλέξη αυτή την περήφανη νίκη του ελληνισμού.
Θα ήταν άδικο για όλους εκείνους τους αγωνιστές του φωτός, που στην πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα, βάλανε πλάτη και όλοι μαζί βοήθησαν να γίνει το ακατόρθωτο: Να ανασάνουμε ξανά ελεύθεροι.
Αναφέρομαι σε βασικούς πρωταγωνιστές του σημερινού θριάμβου μας, όπως τον Δρα Μπαρουφάκη, τον Λαφαζάνη, τον Λαπαβίτσα, την Ζωζώκα, την Ραχήλ, την Βαλαβάνη, τον (σπινθηροβόλο) Στρατούλη, την Άντζι Σαμίου, και όλους εκείνους τους άφθαρτους αριστερούς δημοκράτες, που στην πρώιμη φάση της Πρώτης Φορά Αριστεράς, πάλεψαν με το τέρας και νίκησαν.
Ανοίγοντας τον δρόμο στη δεύτερη φάση, του ώριμου πλέον Σύριζα, που αργά αλλά σταθερά έκανε την στροφή στη σοσιαλδημοκρατία, με πολιτικά μεγέθη όπως ο Κουρουμπλής, ο Σπίρτζης, ο (αντιστασιακός) Τόσκας, ο Παππάς, η Αυλωνίτου, και λοιποί άδολοι «χειρωνάκτες» της αλλαγής.
Και βέβαια να μη ξεχνάμε και το έτερον ήμισυ της ηρωικής συγκυβέρνησης, που χωρίς αυτό, το όραμα δεν θα ξεδιπλώνονταν. Αναφέρομαι στον σύντροφο Πάνο Καμένο, στον Τέρενς Κουίκ, στον Παπαχριστόπουλο, στον θρυλικό Πόρτα Πόρτα, και σε όλους εκείνους τους ακραιφνείς πατριώτες, τους Αίλλυνες με κεφαλαίο το Α, που έβαλαν στην άκρη τις όποιες ιδεοληψίες τους, έσφιξαν τα δόντια, και στήριξαν με πάθος την αριστερή προσπάθεια για την προκοπή στον τόπο.
Και τέλος, μια ειδική μνεία στο ζωντανό ίνδαλμα της αριστεράς και της προκοπής που λέγαμε, στον Κυρ Φώτη, τον άοκνο κι ακούραστο μαχητή της πλέριας δημοκρατίας. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Εν πάση περιπτώσει, το τέλος της σκλαβιάς ήρθε. Και ήταν και είναι όλοι τους ήρωες.
Απομένει τώρα να δούμε το τι μέλλει γενέσθαι από δω και πέρα…
Διότι από σήμερα ξημερώνει μια νέα εποχή για την χώρα, και όσο και να λυσσάνε τα φαντάσματα του παρελθόντος, όσο και να τρίζουν τα δόντια τους οι ορκισμένοι γερμανοτσολιάδες σαμαρικοί και κουλικοί, οι Έλληνες τους αφήνουν πίσω, και συνεχίζουν να κοιτάνε μπροστά… όρθιοι επιτέλους.
Φτάσαμε λοιπόν στην πιο κρίσιμη καμπή του μετασχηματισμού του πολιτικού και οικονομικού μας συστήματος.
Όπου η εν πολλοίς ξενέρωτη, πλην όμως απαραίτητη ως εργαλείο προόδου, σοσιαλδημοκρατία αφήνει τη θέση της στον σοσιαλισμό.
Ένα βήμα δηλαδή πριν την ολοκληρωτική μας μετάβαση στον κομμουνισμό, αυτόν που θέλει διακαώς ο κοσμάκης, και που πρεσβεύουν οι συνιστώσες του Σύριζα, οι οποίες με τη σειρά τους έκαναν ιώβεια υπομονή, προκειμένου να φύγουμε πρώτα από τα μνημόνια, και μετά, αργά αργά, να ολοκληρωθεί το όραμα της πανανθρώπινης λευτεριάς.
Έτσι, στους αμέσως επόμενους μήνες, και με την προσχώρηση επιπλέον άφθαρτων πολεμιστών (π.χ. Ξενογιανακοπούλου, Ραγκούσης, Κουλούρης, Τζουμάκας κ.ά.) ο statesman Αλέξης θα ανοίξει ξανά τις κάνουλες. Γιατί; Διότι τώρα μπορεί.
Θα γίνουν δηλαδή επιτέλους προσλήψεις στο καχεκτικό δημόσιο προκειμένου να πάρει μπροστά η ανάπτυξη και να τονωθεί η απασχόληση.
Θα ανασάνουν ξανά οι ελεύθεροι επαγγελματίες με μειώσεις φόρων και χαρατσιών.
Θα πήξουμε στις επενδύσεις, αφού ήδη οι διεθνείς αγορές και οι επενδυτές κάνουν ουρές.
Θα πάει επιτέλους ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ, όπως πολύ κοστολογημένα μας είχε υποσχεθεί εξ αρχής ο Αλέξης, αλλά δεν του το επέτρεψαν οι σαμποτέρ της χώρας, οι γερμανοτσολιάδες που λέγαμε.
Θα αυξηθούν και οι συντάξεις των απόμαχων της ζωής.
Θα καταργηθούν τα διόδια, που επέβαλλαν στον λαό οι εργολάβοι μέσω των πουλημένων πολιτικάντηδων του σάπιου παρελθόντος.
Θα δοθούν κίνητρα ώστε να επιστρέψει στη χώρα όλο εκείνο το επιστημονικό δυναμικό που την άφησε εξαιτίας των σαμποτάζ που λέγαμε.
Θα ανακοινωθεί μείωση της στρατιωτικής θητείας.
Θα δοθεί προτεραιότητα στον ανθό της νεολαίας, μέσα από προγράμματα απασχόλησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, για να νιώσουν για πρώτη φορά οι νέοι που ανδρώθηκαν επί κρίσης τι πραγματικά σημαίνει φιλολαϊκή κυβέρνηση… και άλλα πολλά που δεν είναι του παρόντος.
Και όλα αυτά, που θα ανακοινωθούν σε πρώτη φάση στη ΔΕΘ, που είναι δίκαια και που θα γίνουν πράξη, είναι επιτέλους εφικτά χάρη αφενός μεν στον ιδρώτα του ελληνικού λαού, αφετέρου δε στις άοκνες προσπάθειες του κατασυκοφαντημένου αλλά ακούραστου Αλέξη.
Που ως άλλος Καποδίστριας, σε μια πιο ολοκληρωμένη εκδοχή, παρέλαβε μια χώρα ρημαγμένη και μέσα σε ελάχιστα χρόνια την έκανε πρότυπο… με διεθνή αναγνώριση, και με σεβασμό εκ μέρους των κακότροπων γειτόνων της.
Έτσι θα γίνει… εκτός αν…
Εκτός αν ο λαός μεθύσει από το νοθευμένο κρασί, και παρασυρθεί από τις φρούδες ελπίδες και τα καθρεφτάκια με τις χάντρες που θα του πλασάρει ο Κυριάκος, ο οποίος απλά θέλει να τον ξαναδέσει, και δεν θα εμπιστευτεί τον Αλέξη, δηλαδή το μέλλον.
Εκτός δηλαδή κι αν ξαναζήσουμε το «ανθ’ ημών ο Γουλιμής».
Ο λαός μας δυστυχώς είναι διάσημος για τις αυτοχειρίες του. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Εξάλλου, ουδείς προφήτης στον τόπο του.
Γι’ αυτό προσωπικά ανησυχώ και φοβάμαι.
Φοβάμαι μήπως ο απλός λαός δεν έχει την αντίληψη που χρειάζεται για να καταλάβει ποιο είναι το καλό του, και συνταχθεί με τους γονατισμένους στα τέσσερα νεοδημοκράτες, που τον κοροϊδεύουν συνειδητά, και τους ψηφίσει.
Βάζοντας έτσι τροχοπέδη στην ανάπτυξη, και υποσκάπτοντας το μέλλον των παιδιών του.
Αλλά και έτσι να γίνει, έχω εμπιστοσύνη στον Αλέξη και στον Σύριζα. Διότι και άλλη φορά περάσαμε κατοχή, αλλά βγήκαμε νικητές.
Έτσι και τώρα, στην απευκταία περίπτωση που ο λαός στείλει τον υπόδουλο στους δανειστές Κούλη στο Μαξίμου, θέλω να πιστεύω ότι όλοι οι αγωνιστές του φωτός που λέγαμε, η Σβίγγου, η Νοτοπούλου, ο Καρανίκας, η Φωτίου, ο Πάντζας, ο Μπαλαούρας, ο Κυρίτσης, ακόμη και ο Τσε Ντουντούκας (ζει άραγε αυτός;), θα ξαναβγούν στους δρόμους συνεχίζοντας τον όμορφο αγώνα που είχαν ξεκινήσει επί χούντας Σαμαρά οι πρωτεργάτες του ονείρου, ο Καζάκης, ο Κατρούγκαλος, ο Τσακαλώτος, κ.ά.
Βάζοντας έτσι τα στήθη τους μπροστά, ως εμπόδια στο νέο ξεπούλημα της χώρας που ετοιμάζει ο χαιρέκακος Κυριάκος και τα τσιράκια του στο ΚΙΝΑΛ.
Γι’ αυτό, μην ανησυχείτε Έλληνες. Ό,τι και να γίνει, όσο και να μας δέσει χεροπόδαρα η ΝΔ, στο τέλος και πάλι θα βγούμε νικητές.
Θα είναι δηλαδή μια θλιβερή δεξιά παρένθεση την οποία θα κλείσει και πάλι ο ήρωας λαός μέσω των μπροστάρηδών του…
Δεν είμαστε μόνοι, ούτε απροστάτευτοι. Κι αυτό καλά θα κάνουν να το χωνέψουν οι ψυχασθενείς σαμποτέρ της ελπίδας.
Έχουμε ηγέτη… τον Αλέξη μας, που ο Θεός να μας κόβει χρόνια να του δίνει μέρες…
Κι ας γρυλίζουν απελπισμένοι οι αμετανόητοι σαμαροφύλακες, π.χ. ο γλιτσερός Άδωνις: «φέρτε πίσω τα μνημόνια»… αμ δε!
Έτσι θε να γίνει. Είναι γραπτό.
ΥΓ- Όλοι οι παραπάνω (αριστεροί και καλά) που αναφέρω, έκαναν προσοδοφόρες πολιτικές καριέρες χάρη στα μνημόνια και μόνο. Που χωρίς αυτά δεν θα τους ήξερε ούτε ο περιπτεράς τους.
Αλήθεια, γιατί πανηγυρίζουν σήμερα;
antinews.gr
Επιτέλους! Ο Αλέξης το είπε και το έκανε… έστω λίγο καθυστερημένα.
Μας έβγαλε από το μισητό μνημόνιο, και μας έκανε και πάλι κύριους του εαυτού μας.
Χωρίς αλυσίδες και δεσμά, και χωρίς τον μπαμπούλα του Βερολίνου πάνω από το κεφάλι μας.
Μπορεί να μην το έσκισε μέσα σε μια νύχτα, όπως υπόσχονταν κάποτε, αλλά με μεθοδική δουλειά, με αίμα και ιδρώτα, παλεύοντας με τα θηρία εντός και εκτός της χώρας, κατάφερε τελικά να μας επαναφέρει στο κλαμπ των ισχυρών και κυρίαρχων κρατών.
Δεν ήταν όμως μόνος… Είχε στιβαρή στήριξη… να τα λέμε αυτά.
Διότι θα ήταν άδικο να πιστώσουμε μόνο στον Αλέξη αυτή την περήφανη νίκη του ελληνισμού.
Θα ήταν άδικο για όλους εκείνους τους αγωνιστές του φωτός, που στην πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα, βάλανε πλάτη και όλοι μαζί βοήθησαν να γίνει το ακατόρθωτο: Να ανασάνουμε ξανά ελεύθεροι.
Αναφέρομαι σε βασικούς πρωταγωνιστές του σημερινού θριάμβου μας, όπως τον Δρα Μπαρουφάκη, τον Λαφαζάνη, τον Λαπαβίτσα, την Ζωζώκα, την Ραχήλ, την Βαλαβάνη, τον (σπινθηροβόλο) Στρατούλη, την Άντζι Σαμίου, και όλους εκείνους τους άφθαρτους αριστερούς δημοκράτες, που στην πρώιμη φάση της Πρώτης Φορά Αριστεράς, πάλεψαν με το τέρας και νίκησαν.
Ανοίγοντας τον δρόμο στη δεύτερη φάση, του ώριμου πλέον Σύριζα, που αργά αλλά σταθερά έκανε την στροφή στη σοσιαλδημοκρατία, με πολιτικά μεγέθη όπως ο Κουρουμπλής, ο Σπίρτζης, ο (αντιστασιακός) Τόσκας, ο Παππάς, η Αυλωνίτου, και λοιποί άδολοι «χειρωνάκτες» της αλλαγής.
Και βέβαια να μη ξεχνάμε και το έτερον ήμισυ της ηρωικής συγκυβέρνησης, που χωρίς αυτό, το όραμα δεν θα ξεδιπλώνονταν. Αναφέρομαι στον σύντροφο Πάνο Καμένο, στον Τέρενς Κουίκ, στον Παπαχριστόπουλο, στον θρυλικό Πόρτα Πόρτα, και σε όλους εκείνους τους ακραιφνείς πατριώτες, τους Αίλλυνες με κεφαλαίο το Α, που έβαλαν στην άκρη τις όποιες ιδεοληψίες τους, έσφιξαν τα δόντια, και στήριξαν με πάθος την αριστερή προσπάθεια για την προκοπή στον τόπο.
Και τέλος, μια ειδική μνεία στο ζωντανό ίνδαλμα της αριστεράς και της προκοπής που λέγαμε, στον Κυρ Φώτη, τον άοκνο κι ακούραστο μαχητή της πλέριας δημοκρατίας. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Εν πάση περιπτώσει, το τέλος της σκλαβιάς ήρθε. Και ήταν και είναι όλοι τους ήρωες.
Απομένει τώρα να δούμε το τι μέλλει γενέσθαι από δω και πέρα…
Διότι από σήμερα ξημερώνει μια νέα εποχή για την χώρα, και όσο και να λυσσάνε τα φαντάσματα του παρελθόντος, όσο και να τρίζουν τα δόντια τους οι ορκισμένοι γερμανοτσολιάδες σαμαρικοί και κουλικοί, οι Έλληνες τους αφήνουν πίσω, και συνεχίζουν να κοιτάνε μπροστά… όρθιοι επιτέλους.
Φτάσαμε λοιπόν στην πιο κρίσιμη καμπή του μετασχηματισμού του πολιτικού και οικονομικού μας συστήματος.
Όπου η εν πολλοίς ξενέρωτη, πλην όμως απαραίτητη ως εργαλείο προόδου, σοσιαλδημοκρατία αφήνει τη θέση της στον σοσιαλισμό.
Ένα βήμα δηλαδή πριν την ολοκληρωτική μας μετάβαση στον κομμουνισμό, αυτόν που θέλει διακαώς ο κοσμάκης, και που πρεσβεύουν οι συνιστώσες του Σύριζα, οι οποίες με τη σειρά τους έκαναν ιώβεια υπομονή, προκειμένου να φύγουμε πρώτα από τα μνημόνια, και μετά, αργά αργά, να ολοκληρωθεί το όραμα της πανανθρώπινης λευτεριάς.
Έτσι, στους αμέσως επόμενους μήνες, και με την προσχώρηση επιπλέον άφθαρτων πολεμιστών (π.χ. Ξενογιανακοπούλου, Ραγκούσης, Κουλούρης, Τζουμάκας κ.ά.) ο statesman Αλέξης θα ανοίξει ξανά τις κάνουλες. Γιατί; Διότι τώρα μπορεί.
Θα γίνουν δηλαδή επιτέλους προσλήψεις στο καχεκτικό δημόσιο προκειμένου να πάρει μπροστά η ανάπτυξη και να τονωθεί η απασχόληση.
Θα ανασάνουν ξανά οι ελεύθεροι επαγγελματίες με μειώσεις φόρων και χαρατσιών.
Θα πήξουμε στις επενδύσεις, αφού ήδη οι διεθνείς αγορές και οι επενδυτές κάνουν ουρές.
Θα πάει επιτέλους ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ, όπως πολύ κοστολογημένα μας είχε υποσχεθεί εξ αρχής ο Αλέξης, αλλά δεν του το επέτρεψαν οι σαμποτέρ της χώρας, οι γερμανοτσολιάδες που λέγαμε.
Θα αυξηθούν και οι συντάξεις των απόμαχων της ζωής.
Θα καταργηθούν τα διόδια, που επέβαλλαν στον λαό οι εργολάβοι μέσω των πουλημένων πολιτικάντηδων του σάπιου παρελθόντος.
Θα δοθούν κίνητρα ώστε να επιστρέψει στη χώρα όλο εκείνο το επιστημονικό δυναμικό που την άφησε εξαιτίας των σαμποτάζ που λέγαμε.
Θα ανακοινωθεί μείωση της στρατιωτικής θητείας.
Θα δοθεί προτεραιότητα στον ανθό της νεολαίας, μέσα από προγράμματα απασχόλησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, για να νιώσουν για πρώτη φορά οι νέοι που ανδρώθηκαν επί κρίσης τι πραγματικά σημαίνει φιλολαϊκή κυβέρνηση… και άλλα πολλά που δεν είναι του παρόντος.
Και όλα αυτά, που θα ανακοινωθούν σε πρώτη φάση στη ΔΕΘ, που είναι δίκαια και που θα γίνουν πράξη, είναι επιτέλους εφικτά χάρη αφενός μεν στον ιδρώτα του ελληνικού λαού, αφετέρου δε στις άοκνες προσπάθειες του κατασυκοφαντημένου αλλά ακούραστου Αλέξη.
Που ως άλλος Καποδίστριας, σε μια πιο ολοκληρωμένη εκδοχή, παρέλαβε μια χώρα ρημαγμένη και μέσα σε ελάχιστα χρόνια την έκανε πρότυπο… με διεθνή αναγνώριση, και με σεβασμό εκ μέρους των κακότροπων γειτόνων της.
Έτσι θα γίνει… εκτός αν…
Εκτός αν ο λαός μεθύσει από το νοθευμένο κρασί, και παρασυρθεί από τις φρούδες ελπίδες και τα καθρεφτάκια με τις χάντρες που θα του πλασάρει ο Κυριάκος, ο οποίος απλά θέλει να τον ξαναδέσει, και δεν θα εμπιστευτεί τον Αλέξη, δηλαδή το μέλλον.
Εκτός δηλαδή κι αν ξαναζήσουμε το «ανθ’ ημών ο Γουλιμής».
Ο λαός μας δυστυχώς είναι διάσημος για τις αυτοχειρίες του. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Εξάλλου, ουδείς προφήτης στον τόπο του.
Γι’ αυτό προσωπικά ανησυχώ και φοβάμαι.
Φοβάμαι μήπως ο απλός λαός δεν έχει την αντίληψη που χρειάζεται για να καταλάβει ποιο είναι το καλό του, και συνταχθεί με τους γονατισμένους στα τέσσερα νεοδημοκράτες, που τον κοροϊδεύουν συνειδητά, και τους ψηφίσει.
Βάζοντας έτσι τροχοπέδη στην ανάπτυξη, και υποσκάπτοντας το μέλλον των παιδιών του.
Αλλά και έτσι να γίνει, έχω εμπιστοσύνη στον Αλέξη και στον Σύριζα. Διότι και άλλη φορά περάσαμε κατοχή, αλλά βγήκαμε νικητές.
Έτσι και τώρα, στην απευκταία περίπτωση που ο λαός στείλει τον υπόδουλο στους δανειστές Κούλη στο Μαξίμου, θέλω να πιστεύω ότι όλοι οι αγωνιστές του φωτός που λέγαμε, η Σβίγγου, η Νοτοπούλου, ο Καρανίκας, η Φωτίου, ο Πάντζας, ο Μπαλαούρας, ο Κυρίτσης, ακόμη και ο Τσε Ντουντούκας (ζει άραγε αυτός;), θα ξαναβγούν στους δρόμους συνεχίζοντας τον όμορφο αγώνα που είχαν ξεκινήσει επί χούντας Σαμαρά οι πρωτεργάτες του ονείρου, ο Καζάκης, ο Κατρούγκαλος, ο Τσακαλώτος, κ.ά.
Βάζοντας έτσι τα στήθη τους μπροστά, ως εμπόδια στο νέο ξεπούλημα της χώρας που ετοιμάζει ο χαιρέκακος Κυριάκος και τα τσιράκια του στο ΚΙΝΑΛ.
Γι’ αυτό, μην ανησυχείτε Έλληνες. Ό,τι και να γίνει, όσο και να μας δέσει χεροπόδαρα η ΝΔ, στο τέλος και πάλι θα βγούμε νικητές.
Θα είναι δηλαδή μια θλιβερή δεξιά παρένθεση την οποία θα κλείσει και πάλι ο ήρωας λαός μέσω των μπροστάρηδών του…
Δεν είμαστε μόνοι, ούτε απροστάτευτοι. Κι αυτό καλά θα κάνουν να το χωνέψουν οι ψυχασθενείς σαμποτέρ της ελπίδας.
Έχουμε ηγέτη… τον Αλέξη μας, που ο Θεός να μας κόβει χρόνια να του δίνει μέρες…
Κι ας γρυλίζουν απελπισμένοι οι αμετανόητοι σαμαροφύλακες, π.χ. ο γλιτσερός Άδωνις: «φέρτε πίσω τα μνημόνια»… αμ δε!
Έτσι θε να γίνει. Είναι γραπτό.
ΥΓ- Όλοι οι παραπάνω (αριστεροί και καλά) που αναφέρω, έκαναν προσοδοφόρες πολιτικές καριέρες χάρη στα μνημόνια και μόνο. Που χωρίς αυτά δεν θα τους ήξερε ούτε ο περιπτεράς τους.
Αλήθεια, γιατί πανηγυρίζουν σήμερα;
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου