Οι διαμφισβητούμενες εκλογές του 2016 αναδεικνύουν τα ακατέργαστα
ρήγματα μιας χώρας. Η έντονη πόλωση φέρνει διαδηλωτές στο δρόμο. Μια
επίσημη έρευνα επικρέμαται πάνω από το πιο ισχυρό πρόσωπο του έθνους, το
οποίο ενεργεί για να αποτρέψει την διαδικασία. Αντί να αντιταχθούν σε
αυτήν την καταφανή παραβίαση αρχών, οι Ρεπουμπλικανοί των ΗΠΑ είτε
ανασηκώνουν τους ώμους τους είτε παρέχουν έμμεση στήριξη στον αρχηγό που
τώρα είναι καταπολεμούμενος. Η Μόσχα παρακολουθεί την κατάσταση με
χαρά, προσπαθώντας να σπείρει αμφιβολίες για τα θεσμικά όργανα της χώρας
-και μάλιστα για την ίδια την ιδέα της δημοκρατίας.
Παρ’ όλο που οι παραλληλισμοί είναι εντυπωσιακοί, η παραπάνω περιγραφή δεν αναφέρεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας [1], μια μικρή βαλκανική χώρα που αποδεικνύεται γρήγορα ότι αποτελεί παράδειγμα του τι συμβαίνει στις δημοκρατίες όταν οι ηγέτες μπορούν να αγνοούν το κράτος δικαίου. Καθώς η σταθερότητα της πΓΔΜ κρέμεται από μια κλωστή, οι Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές στο Κογκρέσο των ΗΠΑ έχουν εισέλθει ανεύθυνα στην κρίση -και με αυτόν τον τρόπο ενθάρρυναν την εντατικοποίηση της ανάμειξης της Ρωσίας.
Η αστυνομία της πΓΔΜ συνοδεύει τραυματίες βουλευτές, συμπεριλαμβανομένου του σοσιαλδημοκράτη ηγέτη Zoran Zaev, κοντά στην βουλή των Σκοπίων, τον Απρίλιο του 2017. OGNEN TEOFILOVSKI / REUTERS
------------------------------------------
ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΠΟΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ
Η κακή συμπεριφορά της κυβέρνησης στα Σκόπια, όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες, κινητοποιείται από την απειλή ποινικών διώξεων. Ο αυταρχικός πρώην πρωθυπουργός της χώρας, Νίκολα Γκρουέφσκι, είναι αντικείμενο πολλών ερευνών που ξεκίνησαν πέρυσι από ειδικούς εισαγγελείς. Οι κατηγορίες ξεκίνησαν για πρώτη φορά το 2015, όταν ο ηγέτης του αντιπολιτευτικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, Zoran Zaev, δημοσιοποίησε μια σειρά από υποκλαπείσες συνομιλίες που φάνηκαν να αποκαλύπτουν συστηματική κατάχρηση από ανώτερους αξιωματούχους στην κυβέρνηση Gruevski, πιθανώς συμπεριλαμβανόμενης ακόμη και συνωμοσίας για να καλύψουν μια δολοφονία. Οι εντυπωσιακές αποκαλύψεις πυροδότησαν επίμονες διαδηλώσεις και αυξανόμενη ένταση, θέτοντας την πΓΔΜ σε βίαιη αντιπαράθεση.
Η παρέμβαση στην κρίση από την ΕΕ και τις Ηνωμένες Πολιτείες οδήγησε στην Συμφωνία του Przino [2], η οποία έκανε δυνατή την ειδική δίωξη και ανάγκασε τον κάποτε αήττητο Γκρουέφσκι να αποχωρήσει τον Ιανουάριο του 2016 εν αναμονή νέων εκλογών τρεις μήνες αργότερα. Με δεδομένο τον πλήρη έλεγχο της δικαστικής εξουσίας από την κυβέρνησή του τότε, ο Γκρουέφσκι αρχικά υπολόγισε εσφαλμένα ότι θα επηρεάσει εύκολα τον ειδικό εισαγγελέα και ότι κανένα δικαστήριο στην πΓΔΜ δε θα δεχόταν αποδεικτικά στοιχεία από παράνομες μαγνητοφωνήσεις. Η μη τήρηση των όρων της συμφωνίας, ιδίως όσον αφορά τους όρους για ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, καθυστέρησε τις εκλογές μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο. Μόλις ολοκληρώθηκαν, το εθνικιστικό κόμμα VMRO-DPMNE του Γκρουέφσκι απέτυχε για λίγο να εξασφαλίσει μια πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο: Το κόμμα κέρδισε 51 έδρες έναντι 49 για την σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση του Zaev στην βουλή των 120 εδρών. Ο αυταρχικός Γκρουέφσκι απέτυχε επίσης να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού, καθώς τα αλβανικά κόμματα απέρριψαν το αίτημά του για τερματισμό της ειδικής δίωξης. (Οι εθνοτικοί Αλβανοί μετρούν περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της πΓΔΜ και αποτελούν συνεχή εταίρο συνασπισμού στις κυβερνήσεις της χώρας).
Το «σχέδιο Β» του Γκρουέφσκι ήταν να προσπαθήσει να αναγκάσει για νέες εκλογές με το πρόσχημα [3] ότι η πολιτική κρίση έφτασε σε αδιέξοδο μετά από μερικούς μήνες κωλυσιεργιών του VMRO-DPMNE και μην αφήνοντας την νέα πλειοψηφία να εκλέξει πρόεδρο του Κοινοβουλίου. Θα προσπαθούσε στην συνέχεια να επηρεάσει τα αποτελέσματα μέσω ενός συνδυασμού νοθείας και εκφοβισμού. Από τον Μάρτιο, ο συνεργάτης του Γκρουέφσκι, ο πρόεδρος Gjorge Ivanov, αρνείται στον Zaev να δημιουργήσει μια κυβέρνηση, κλιμακώνοντας την κρίση. Πριν από δύο εβδομάδες, το αδιέξοδο οδήγησε σε μια βίαιη αντιπαράθεση. Ο Ζάεφ κατάφερε να πραγματοποιήσει μια ψηφοφορία για τον νέο πρόεδρο της βουλής ο οποίος τυχαίνει να είναι Αλβανός. Εξαγριωμένοι ότι η νέα πλειοψηφία επέλεξε Αλβανό πρόεδρο βουλής, οι οπαδοί της VMRO-DPMNE εισέβαλαν στο Κοινοβούλιο [4] ενώ η αστυνομία παρακολουθούσε, και μάλιστα μερικοί από αυτούς ακολούθησαν τον όχλο, χτυπώντας μέλη της αντιπολίτευσης. Μια σκανδαλώδης φωτογραφία [5] από την σκηνή δείχνει τον Zaev με αίμα να αναβλύζει από το μέτωπό του, καθώς προσπαθεί να ηρεμήσει τους θορυβώδεις επιτιθέμενους.
Ο Γκρουέφσκι και ο Ιβάνοφ ανακήρυξαν τους εαυτούς τους ως πατριώτες υπερασπιστές της πλειοψηφίας των εθνοτικά «Μακεδόνων» ενάντια στην προοπτική μιας κυβέρνησης υπό την ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών και των εταίρων τους στον [πολιτικό] συνασπισμό Αλβανών, η οποία ισχυρίζονται ότι θα θέσει σε κίνδυνο την ανεξαρτησία της πΓΔΜ. Το VMRO-DPMNE πρότεινε ότι ο Ζάεφ και οι Σοσιαλδημοκράτες είναι προδότες που συγκατατέθηκαν στην υποτιθέμενη αποσχιστική πλατφόρμα των Τιράνων [7], ένα σύνολο [8] αιτημάτων από ορισμένα αλβανικής πλειοψηφίας πολιτικά κόμματα, προκειμένου να εξασφαλίσουν εταίρους για συνασπισμό. Μεταξύ των στόχων της πλατφόρμας είναι να καταστεί η αλβανική γλώσσα επίσημη γλώσσα σε όλη την χώρα, παράλληλα με την «μακεδονική».
foreignaffairs.gr
Η έκθεση είναι επιπέδου μαθητικής έκθεσης ιδεών που σε ορισμένα σημεία αγγίζει τα όρια του γελοίου (ειδικά στο σημείο που λέει ότι η περιοχή, εννοώντας τα βαλκάνια, είναι υπό την επίδραση της «Αμερικάνικης Ηθικής ανωτερότητας»… εδώ γελάνε) και εγκαλεί τους Αμερικανούς Γερουσιαστές να πιέσουν την Ελλάδα να αφήσει τα Σκόπια να μπουν στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ (χαζή απορία δικιά μου, έχει η Αμερικάνικη Γερουσία λόγο στο ποιος θα μπει η όχι στην ΕΕ;).
Γράψανε λοιπόν 4 1/2 σελίδες αναμασήματα για να καταλήξουν στο γνωστό συμπέρασμα ότι για το Σκοπιανό φταίει η Ελλάδα που παρόλο που έχει καταδικαστεί από το Διεθνές Δικαστήριο για παραβίαση της ενδιάμεσης συμφωνίας, μπλοκάρει την είσοδο των Σκοπίων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, γιατί αν τα Σκόπια ήταν μέλος σε αυτούς τους δύο οργανισμούς όλα τα θέματα δημοκρατίας θα είχαν επιλυθεί ως δια μαγείας.
Θα παρατηρήσω επίσης ότι πολύ πονηρά τονίζουν δύο πράγματα αναφερόμενοι στα Σκόπια, ώστε να ερεθίσουν τα αντανακλαστικά του Κογκρέσου: Το ένα ότι είναι μία πολύ μικρή χώρα 2 εκατομμυρίων κατοίκων άρα δεν αποτελεί απειλή για κανέναν (λέγε με Ελλάδα) και το δεύτερο ότι η Ρωσία προσπαθεί εσχάτως να εκμεταλλευθεί την πολιτική αστάθεια στα Σκόπια για να χτυπήσει τα αμερικάνικα συμφέροντα στα Βαλκάνια.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι, ότι το φιλοσκοπιανό λόμπι προφανώς δεν είναι ικανοποιημένο με την πολιτική που τείνει να εφαρμόσει εσχάτως η αμερικανική κυβέρνηση και το State Department στα Σκόπια (ίσως θεωρούν πως λαμβάνονται υπόψη περισσότερο οι ελληνικές ανησυχίες), μιας και ο κίνδυνος διάσπασης των Σκοπίων παραμένει πολύ μεγάλος και προσπαθεί δια της πλαγίας (μέσω Κογκρέσου) να επηρεάσει την υπό διαμόρφωση βαλκανική πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ.
Είμαι σίγουρος ότι ο κ. Κοτζιάς ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των «Αριστερών Πατριωτών» και έχει αποδείξει μέχρι σήμερα επάρκεια ως ΥΠΕΞ, θα βρει τρόπο με τη συνεργασία του ελληνοαμερικανικού λόμπι, να ακυρώσει την Σκοπιανή μεθόδευση.
Το πρόβλημα με την ελληνική εξωτερική πολιτική, είναι ότι έχουμε έναν έμπειρο περί τις διεθνείς εξελίξεις ΥΠΕΞ, που είναι όμως ταυτόχρονα υποχρεωμένος να αυτοσχεδιάζει σε μεγάλο βαθμό, χωρίς ουσιαστική κυβερνητική υποστήριξη, μιας και ο κεντρικός κυβερνητικός σχεδιασμός για Εθνική Στρατηγική επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, για άλλη μια φορά είναι ανύπαρκτος.
Δυστυχώς για την πατρίδα μας, κανένα ελληνικό κόμμα μεταπολεμικά δεν είχε ή έχει, ένα εμπεριστατωμένο και αναλυτικό Εθνικό Σχέδιο γύρω από το δίπτυχο Εξωτερική Πολιτική και Εθνική Άμυνα. Όλοι ήταν εγκλωβισμένοι σε στερεότυπα και ιδεοληψίες με αποτέλεσμα τα δύο αυτά θέματα να κινούνται αποσπασματικά και η Ελλάδα μονίμως να τρέχει πίσω από τα γεγονότα αντιδρώντας και ποτέ μπροστά, επιχειρώντας να τα διαμορφώσει.
defence-point.gr
Παρ’ όλο που οι παραλληλισμοί είναι εντυπωσιακοί, η παραπάνω περιγραφή δεν αναφέρεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας [1], μια μικρή βαλκανική χώρα που αποδεικνύεται γρήγορα ότι αποτελεί παράδειγμα του τι συμβαίνει στις δημοκρατίες όταν οι ηγέτες μπορούν να αγνοούν το κράτος δικαίου. Καθώς η σταθερότητα της πΓΔΜ κρέμεται από μια κλωστή, οι Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές στο Κογκρέσο των ΗΠΑ έχουν εισέλθει ανεύθυνα στην κρίση -και με αυτόν τον τρόπο ενθάρρυναν την εντατικοποίηση της ανάμειξης της Ρωσίας.
Η αστυνομία της πΓΔΜ συνοδεύει τραυματίες βουλευτές, συμπεριλαμβανομένου του σοσιαλδημοκράτη ηγέτη Zoran Zaev, κοντά στην βουλή των Σκοπίων, τον Απρίλιο του 2017. OGNEN TEOFILOVSKI / REUTERS
------------------------------------------
ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΠΟΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ
Η κακή συμπεριφορά της κυβέρνησης στα Σκόπια, όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες, κινητοποιείται από την απειλή ποινικών διώξεων. Ο αυταρχικός πρώην πρωθυπουργός της χώρας, Νίκολα Γκρουέφσκι, είναι αντικείμενο πολλών ερευνών που ξεκίνησαν πέρυσι από ειδικούς εισαγγελείς. Οι κατηγορίες ξεκίνησαν για πρώτη φορά το 2015, όταν ο ηγέτης του αντιπολιτευτικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, Zoran Zaev, δημοσιοποίησε μια σειρά από υποκλαπείσες συνομιλίες που φάνηκαν να αποκαλύπτουν συστηματική κατάχρηση από ανώτερους αξιωματούχους στην κυβέρνηση Gruevski, πιθανώς συμπεριλαμβανόμενης ακόμη και συνωμοσίας για να καλύψουν μια δολοφονία. Οι εντυπωσιακές αποκαλύψεις πυροδότησαν επίμονες διαδηλώσεις και αυξανόμενη ένταση, θέτοντας την πΓΔΜ σε βίαιη αντιπαράθεση.
Η παρέμβαση στην κρίση από την ΕΕ και τις Ηνωμένες Πολιτείες οδήγησε στην Συμφωνία του Przino [2], η οποία έκανε δυνατή την ειδική δίωξη και ανάγκασε τον κάποτε αήττητο Γκρουέφσκι να αποχωρήσει τον Ιανουάριο του 2016 εν αναμονή νέων εκλογών τρεις μήνες αργότερα. Με δεδομένο τον πλήρη έλεγχο της δικαστικής εξουσίας από την κυβέρνησή του τότε, ο Γκρουέφσκι αρχικά υπολόγισε εσφαλμένα ότι θα επηρεάσει εύκολα τον ειδικό εισαγγελέα και ότι κανένα δικαστήριο στην πΓΔΜ δε θα δεχόταν αποδεικτικά στοιχεία από παράνομες μαγνητοφωνήσεις. Η μη τήρηση των όρων της συμφωνίας, ιδίως όσον αφορά τους όρους για ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, καθυστέρησε τις εκλογές μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο. Μόλις ολοκληρώθηκαν, το εθνικιστικό κόμμα VMRO-DPMNE του Γκρουέφσκι απέτυχε για λίγο να εξασφαλίσει μια πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο: Το κόμμα κέρδισε 51 έδρες έναντι 49 για την σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση του Zaev στην βουλή των 120 εδρών. Ο αυταρχικός Γκρουέφσκι απέτυχε επίσης να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού, καθώς τα αλβανικά κόμματα απέρριψαν το αίτημά του για τερματισμό της ειδικής δίωξης. (Οι εθνοτικοί Αλβανοί μετρούν περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της πΓΔΜ και αποτελούν συνεχή εταίρο συνασπισμού στις κυβερνήσεις της χώρας).
Το «σχέδιο Β» του Γκρουέφσκι ήταν να προσπαθήσει να αναγκάσει για νέες εκλογές με το πρόσχημα [3] ότι η πολιτική κρίση έφτασε σε αδιέξοδο μετά από μερικούς μήνες κωλυσιεργιών του VMRO-DPMNE και μην αφήνοντας την νέα πλειοψηφία να εκλέξει πρόεδρο του Κοινοβουλίου. Θα προσπαθούσε στην συνέχεια να επηρεάσει τα αποτελέσματα μέσω ενός συνδυασμού νοθείας και εκφοβισμού. Από τον Μάρτιο, ο συνεργάτης του Γκρουέφσκι, ο πρόεδρος Gjorge Ivanov, αρνείται στον Zaev να δημιουργήσει μια κυβέρνηση, κλιμακώνοντας την κρίση. Πριν από δύο εβδομάδες, το αδιέξοδο οδήγησε σε μια βίαιη αντιπαράθεση. Ο Ζάεφ κατάφερε να πραγματοποιήσει μια ψηφοφορία για τον νέο πρόεδρο της βουλής ο οποίος τυχαίνει να είναι Αλβανός. Εξαγριωμένοι ότι η νέα πλειοψηφία επέλεξε Αλβανό πρόεδρο βουλής, οι οπαδοί της VMRO-DPMNE εισέβαλαν στο Κοινοβούλιο [4] ενώ η αστυνομία παρακολουθούσε, και μάλιστα μερικοί από αυτούς ακολούθησαν τον όχλο, χτυπώντας μέλη της αντιπολίτευσης. Μια σκανδαλώδης φωτογραφία [5] από την σκηνή δείχνει τον Zaev με αίμα να αναβλύζει από το μέτωπό του, καθώς προσπαθεί να ηρεμήσει τους θορυβώδεις επιτιθέμενους.
Ο Γκρουέφσκι και ο Ιβάνοφ ανακήρυξαν τους εαυτούς τους ως πατριώτες υπερασπιστές της πλειοψηφίας των εθνοτικά «Μακεδόνων» ενάντια στην προοπτική μιας κυβέρνησης υπό την ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών και των εταίρων τους στον [πολιτικό] συνασπισμό Αλβανών, η οποία ισχυρίζονται ότι θα θέσει σε κίνδυνο την ανεξαρτησία της πΓΔΜ. Το VMRO-DPMNE πρότεινε ότι ο Ζάεφ και οι Σοσιαλδημοκράτες είναι προδότες που συγκατατέθηκαν στην υποτιθέμενη αποσχιστική πλατφόρμα των Τιράνων [7], ένα σύνολο [8] αιτημάτων από ορισμένα αλβανικής πλειοψηφίας πολιτικά κόμματα, προκειμένου να εξασφαλίσουν εταίρους για συνασπισμό. Μεταξύ των στόχων της πλατφόρμας είναι να καταστεί η αλβανική γλώσσα επίσημη γλώσσα σε όλη την χώρα, παράλληλα με την «μακεδονική».
foreignaffairs.gr
Φιλο-σκοπιανό λόμπι σε δράση για να επηρεάσει εξελίξεις…
Όσον αφορά το άρθρο-ανάλυση του Foreign Affairs για τα Σκόπια που δημοσιεύθηκε πριν από μερικές ώρες, έχω να παρατηρήσω τα εξής. Ο δεύτερος συντάκτης του άρθρου είναι ή Σκοπιανός βουλγαρικής καταγωγής ή Βούλγαρος (κάτι που βάζει σε σκέψεις αν μη τι άλλο). Η δε χρονική συγκυρία δημοσίευσης του άρθρου θυμίζει έντονα 2008, δηλαδή συμπίπτει με την αναζωπύρωση της συζήτησης για ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, με στόχο την ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια.Η έκθεση είναι επιπέδου μαθητικής έκθεσης ιδεών που σε ορισμένα σημεία αγγίζει τα όρια του γελοίου (ειδικά στο σημείο που λέει ότι η περιοχή, εννοώντας τα βαλκάνια, είναι υπό την επίδραση της «Αμερικάνικης Ηθικής ανωτερότητας»… εδώ γελάνε) και εγκαλεί τους Αμερικανούς Γερουσιαστές να πιέσουν την Ελλάδα να αφήσει τα Σκόπια να μπουν στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ (χαζή απορία δικιά μου, έχει η Αμερικάνικη Γερουσία λόγο στο ποιος θα μπει η όχι στην ΕΕ;).
Γράψανε λοιπόν 4 1/2 σελίδες αναμασήματα για να καταλήξουν στο γνωστό συμπέρασμα ότι για το Σκοπιανό φταίει η Ελλάδα που παρόλο που έχει καταδικαστεί από το Διεθνές Δικαστήριο για παραβίαση της ενδιάμεσης συμφωνίας, μπλοκάρει την είσοδο των Σκοπίων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, γιατί αν τα Σκόπια ήταν μέλος σε αυτούς τους δύο οργανισμούς όλα τα θέματα δημοκρατίας θα είχαν επιλυθεί ως δια μαγείας.
Θα παρατηρήσω επίσης ότι πολύ πονηρά τονίζουν δύο πράγματα αναφερόμενοι στα Σκόπια, ώστε να ερεθίσουν τα αντανακλαστικά του Κογκρέσου: Το ένα ότι είναι μία πολύ μικρή χώρα 2 εκατομμυρίων κατοίκων άρα δεν αποτελεί απειλή για κανέναν (λέγε με Ελλάδα) και το δεύτερο ότι η Ρωσία προσπαθεί εσχάτως να εκμεταλλευθεί την πολιτική αστάθεια στα Σκόπια για να χτυπήσει τα αμερικάνικα συμφέροντα στα Βαλκάνια.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι, ότι το φιλοσκοπιανό λόμπι προφανώς δεν είναι ικανοποιημένο με την πολιτική που τείνει να εφαρμόσει εσχάτως η αμερικανική κυβέρνηση και το State Department στα Σκόπια (ίσως θεωρούν πως λαμβάνονται υπόψη περισσότερο οι ελληνικές ανησυχίες), μιας και ο κίνδυνος διάσπασης των Σκοπίων παραμένει πολύ μεγάλος και προσπαθεί δια της πλαγίας (μέσω Κογκρέσου) να επηρεάσει την υπό διαμόρφωση βαλκανική πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ.
Είμαι σίγουρος ότι ο κ. Κοτζιάς ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των «Αριστερών Πατριωτών» και έχει αποδείξει μέχρι σήμερα επάρκεια ως ΥΠΕΞ, θα βρει τρόπο με τη συνεργασία του ελληνοαμερικανικού λόμπι, να ακυρώσει την Σκοπιανή μεθόδευση.
Το πρόβλημα με την ελληνική εξωτερική πολιτική, είναι ότι έχουμε έναν έμπειρο περί τις διεθνείς εξελίξεις ΥΠΕΞ, που είναι όμως ταυτόχρονα υποχρεωμένος να αυτοσχεδιάζει σε μεγάλο βαθμό, χωρίς ουσιαστική κυβερνητική υποστήριξη, μιας και ο κεντρικός κυβερνητικός σχεδιασμός για Εθνική Στρατηγική επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, για άλλη μια φορά είναι ανύπαρκτος.
Δυστυχώς για την πατρίδα μας, κανένα ελληνικό κόμμα μεταπολεμικά δεν είχε ή έχει, ένα εμπεριστατωμένο και αναλυτικό Εθνικό Σχέδιο γύρω από το δίπτυχο Εξωτερική Πολιτική και Εθνική Άμυνα. Όλοι ήταν εγκλωβισμένοι σε στερεότυπα και ιδεοληψίες με αποτέλεσμα τα δύο αυτά θέματα να κινούνται αποσπασματικά και η Ελλάδα μονίμως να τρέχει πίσω από τα γεγονότα αντιδρώντας και ποτέ μπροστά, επιχειρώντας να τα διαμορφώσει.
defence-point.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου