Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δεν θα λάβει χώρα.

του Τιερί Μεϊσάν

Τα φιλελεύθερα γεράκια και οι νεοσυντηρητικοί δεν κατάφεραν να προκαλέσουν μια σύγκρουση με τη Ρωσία για την οποία είχαν εκπαιδευτεί κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Τελικά επικράτησε η φωνή της λογικής. Ενώ διαπραγματεύεται διακριτικά μια έξοδος από την κρίση στην Ουκρανία, η Ρωσία και η Κίνα ετοιμάζονται να πείσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους να συμμετάσχουν σε μια παγκόσμια συμμαχία κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας. Μετά από 5 χρόνια έντασης, η προτεινόμενη ανάληψη της εξουσίας από την Μουσουλμανική Αδελφότητα -η «Αραβική Άνοιξη» - και η ανακήρυξη του Χαλιφάτου έχουν αποτύχει, σώζεται η ειρήνη.

Δίκτυο Βολταίρος | Δαμασκός (Συρία)   

Για τον Χασάν αλ-Μπάνα, ο μουσουλμανικός κόσμος είναι διαφθαρμένος από τον σύγχρονο κόσμο και την δυτική παρακμή μετά την πτώση του οθωμανικού χαλιφάτου (Συνθήκη των Σεβρών, 1923). Για την επιστροφή στη «χρυσή εποχή», δημιούργησε μια μυστική εταιρία, τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, της οποίας ο μοναδικός σκοπός είναι η αποκατάσταση του χαλιφάτου, μέσω του τζιχάντ. Τον Δεκέμβριο του 2010, με την υποστήριξη του Κατάρ και της CIA, η Αδελφότητα ξεκίνησε την «Αραβική Άνοιξη» και προσπάθησε να καταλάβει την εξουσία στην Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη και τη Συρία. Για ένα χρόνο, έδωσαν παράσταση στα πλήθη, αλλά ξαφνικά ο κόσμος γύρισε τη πλάτη στους Αδελφούς Μουσουλμάνους σε κάθε κράτος. Μερικοί απ 'αυτούς στη συνέχεια θα τα παίξουν όλα για όλα και θα ανακηρύξουν το χαλιφάτο στη Συρία και το Ιράκ.

Μέσα σε μια εβδομάδα όλοι οι ηγέτες της Δύσης, ο ένας μετά τον άλλον, παραιτήθηκαν από το στόχο που επιδίωκαν συλλογικά για σχεδόν 5 χρόνια: να ανατρέψουν την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας και τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της, Μπασάρ ελ-Άσαντ.

Πρέπει να σημειωθεί ότι, αν και τα πάντα άλλαξαν μετά την υπογραφή της συμφωνίας 5 + 1 με το Ιράν, δεν είναι απλώς και μόνο λόγω της βούλησης του Οδηγού της Επανάστασης, και του πρόεδρου Πούτιν, αλλά επίσης επειδή συντονίζονται με το Λευκό Οίκο.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2012, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία είχαν παρατηρήσει τον παραλογισμό του σχεδίου ανάληψης της εξουσίας από την Μουσουλμανική Αδελφότητα -«την Αραβική Άνοιξη»-  και είχαν φανταστεί ένα νέο μοίρασμα της «ευρύτερης Μέσης Ανατολής» που είχαν αρχίσει να υλοποιήσουν με τη Διάσκεψη της Γενεύης. Αλλά ο Πρόεδρος Ομπάμα είχε αποδειχτεί ανίκανος να τιμήσει το λόγο του. Μια εβδομάδα αργότερα, ο Φρανσουά Ολάντ κάλεσε τους «Φίλους της Συρίας» να επανεκκινήσουν τον πόλεμο και μετά παραιτήθηκε με λαμπρότητα ο Κόφι Ανάν από τη θέση του μεσολαβητή, ενώ η Γαλλία, το Κατάρ, η Ιορδανία και το Ισραήλ ξεκινούσαν την επιχείρηση «Ηφαίστειο της Δαμασκού» και δολοφόνησαν τους ηγέτες του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας της Συρίας.

Πολύ γρήγορα, φάνηκε ότι η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, ο διευθυντής τηςCIA Ντέιβιντ Πετρέους και ο νέος διευθυντής των Πολιτικών Υποθέσεων του ΟΗΕ Τζέφρι Φέλτμαν τράβαγαν τα σκοινιά από την αρχή. Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το τέλος της αμερικανικής προεκλογικής εκστρατείας και την επανεκλογή του Μπαράκ Ομπάμα για να μπορέσει ο ίδιος να σταματήσει –με την αστυνομική σημασία του όρου- τον Πετρέους και να πάψει την Χίλαρι Κλίντον. Όσον αφορά τον Φέλτμαν, παρέμεινε στη σκιά και συνέχισε την υπονόμευση της πολιτικής του Λευκού Οίκου, εξασφαλίζοντας στους μεν και στους δε,  μέσω των υφισταμένων του Lakhdar Brahimi και Staffan de Mistura, ότι θα ηττηθεί η Δημοκρατία και ότι αργά ή γρήγορα θα αναγκαζόταν σε συνολική και άνευ όρων παράδοση.

Η πολιτική του Ομπάμα (κατευνασμός με τη Ρωσία και στρόφιγγα (pivot ) των αμερικανικών στρατευμάτων προς την Άπω Ανατολή) μηδενίστηκε βάναυσα με την επιτυχία της «χρωματιστής επανάστασης» στην Ουκρανία το Νοέμβριο του 2013.

Η επιχείρηση αυτή, η οποία ολοκλήρωνε τη διαδικασία καταστροφής της Ουκρανίας και της απομόνωσης της Ρωσίας η οποία είχε ξεκινήσει από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, πυροδοτήθηκε ερήμην του Λευκού Οίκου. 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες προετοιμάσουν τις μυστικές επιχειρήσεις τους χρόνια εκ των προτέρων και τις ξεκινούν όταν αισθάνονται την πολιτική ευκαιρία. Αυτή τη φορά κάποιος έδωσε την διαταγή, χωρίς να αναφερθεί στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ. 

Το αποτέλεσμα ήταν μια άνευ προηγουμένου κρίση, η ανεξαρτησία της Κριμαίας που αρνήθηκε το πραξικόπημα, η προσάρτηση της στη Ρωσική Ομοσπονδία, η εξέγερση των Donbass και Λούγκανσκ, και σε αντάλλαγμα οι δυτικές κυρώσεις και ποινές εναντίον της Μόσχας. 
Εν ολίγοις, η διακοπή όλων των σχέσεων Δύσης-Ανατολής.

Περιέργως, ο Ομπάμα φαινόταν να εφαρμόσει μια πολιτική που δεν είχε επιλέξει και που του επιβαλλόταν από τα «γεράκια» του. Ωστόσο, συνέχισε μυστικά τις διαπραγματεύσεις που είχε ξεκίνησει με το Ιράν κατά την έναρξη της δεύτερης θητείας του. Καθώς τα πράγματα σέρνονταν σε μήκος, έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τον Ιούλιο του 2015 για να καταλήξουν σε συμφωνία [1].

Από τότε, παρατηρούμε μια απόψυξη μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας, μια λύση της ουκρανικής κρίσης  -οι συμφωνίες του Μινσκ II αρχίζουν να εφαρμόζονται, ενώ η Ρωσία υπέγραψε στις 26 Σεπτεμβρίου, μια συμφωνία προμήθειας φυσικού αερίου στην Ουκρανία-   και μια πολιτική μεταστροφή στη Μέση Ανατολή. 

Βρισκόμαστε, de facto, στη θέση όπου ήμασταν στις 30 Ιουνίου 2012, στο Ανακοινωθέν της Γενεύης.

Εκτός του ότι κατά τη διάρκεια αυτών των τριών ετών, η Συρία έχει καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό και έχει χάσει πάνω από 200.000 ψυχές, η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει ανακυρήξει το χαλιφάτο για το οποίο πραγματοποίει το τζιχάντ από το 1928 και η φιλοδοξία της απειλεί τώρα ολόκληρη την περιοχή.

Εν πάση περιπτώσει, η αντίσταση του συριακού λαού και των συμμάχων του  -μεταξύ των άλλων της Χεζμπολάς-   και η αποφασιστικότητα του Ιράν και της Ρωσίας έδωσαν στον Πρόεδρο Ομπάμα τον χρόνο για να γίνει κύριος του οίκου του. Ο πρώην δεξί χέρι του Ντέιβιντ Πετρέους, στρατηγός John Allen, ο οποίος είχε καταφέρει να ξεφύγει από την εκκαθάριση του Νοέμβριου του 2012, μόλις αναγκάστηκε σε παραίτηση. Ήταν επικεφαλής του Συνασπισμού κατά του ΙΚ. Και τα έγγραφα εργασίας του Jeffrey Feltman κυκλοφορούν μεταξύ των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Θαρραλέοι και σοφοί άνθρωποι εμπόδισαν αυτή την τεχνητή σύγκρουση, την «Αραβική Άνοιξη», να εκφυλίζεται σε Γ 'Παγκόσμιο Πόλεμο.

Θυμηθείτε: 

•    Η «Αραβική Άνοιξη» είχε σκοπό να τοποθετηθούν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην εξουσία στον αραβικό κόσμο. Αντιδρώντας στην αποτυχία τους, μερικοί Αδελφοί έχουν ανακηρύξει το χαλιφάτο με το ΙΚ. 

•   Τα φιλελεύθερα γεράκια και οι νεοσυντηρητικοί θέλουν να προκαλέσουν τον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Για το σκοπό αυτό, προώθησαν την «Αραβική Άνοιξη», στη συνέχεια, αντιτέθηκαν στην ειρήνη στη Συρία, και στη συνέχεια οργάνωσαν την χρωματιστή επανάσταση στην Ουκρανία, πριν να υποστηρίξουν το ΙΚ στο Ιράκ και τη Συρία. 

•   Ο Πρόεδρος Ομπάμα χρειάστηκε τρία χρόνια για να βάλει τάξη στη κυβέρνηση του -και ακόμα να τελειώσει. 

•   Υπάρχει μια συμφωνία μεταξύ των Μπαράκ Ομπάμα, Βλαντιμίρ Πούτιν και του Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ για να αποκατασταθεί η ειρήνη στη Μέση Ανατολή.

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά.

Τιερί Μεϊσάν

 [1] Σε προηγούμενα άρθρα έχω ήδη αναλύσει τη συμφωνία αυτή ως καταστροφή για την αντι-ιμπεριαλιστική αντίσταση σε μακροπρόθεσμη βάση, και βραχυπρόθεσμα ως ένα διάλειμμα στην περιοχή. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.     http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2015/09/blog-post_510.html