Του Χρήστου Α. Καπούτση
Πυρετώδεις είναι οι διαβουλεύσεις σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία, τη Συρία και το Ιράκ. Στο Λουξεμβούργο, συνεδρίασαν υπό Ελληνική Προεδρία, οι 28 Υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε., ενώ ακολουθεί διήμερη Σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλες. Στις συνεδριάσεις μετείχαν και εκπρόσωποι των Αραβικών κρατών και της Ουκρανίας.
Ευρωπαίοι και αμερικανοί αξιωματούχοι δεν κρύβουν την έντονη ανησυχία τους, για τις συνέπειες όσων διαδραματίζονται στην ανατολική γειτονιά της Ευρώπης και στη Μέση Ανατολή.
Έντεκα χρόνια μετά την αμερικανο-βρετανική στρατιωτική επέμβαση στο ΙΡΑΚ και ένα χρόνο αφού αποσύρθηκε η Πολυεθνική Στρατιωτική Δύναμη του Ιράκ (Multi-National Force – Iraq), η κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας χαρακτηρίζεται ως χαοτική. Διεξάγεται ένας διαρκής εθνο-θρησκευτικός εμφύλιος πόλεμος, σιιτών εναντίον σουνιτών.
ΟΙ σουνίτες τζιχανιστές της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε» (ISIS), που υποστηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία, αξιοποιώντας την προφανή αδυναμία της «σιιτικής» κεντρικής κυβέρνησης του ΙΡΑΚ, που υποστηρίζεται από το ΙΡΑΝ (το θεοκρατικό σιιτικό καθεστώς της Τεχεράνης ), αλλά και τις ΗΠΑ, παρόλα αυτά, αυτοί οι ακραίοι τζιχαντιστες, συνεχίζουν να επιτίθεται και να καταλαμβάνουν διάφορες πόλεις του κεντρικού και βόρειου Ιράκ, αλλά και πετρελαϊκές εγκαταστάσεις κοντά στην πρωτεύουσα του ΙΡΑΚ τη Βαγδάτη.
Η απόφαση του αμερικανού προέδρου Μπαρακ Ομπάμα, να στείλει τουλάχιστον 300 Πεζοναύτες και άλλους στρατιωτικούς συμβούλους, για να ενισχύσουν τον παραπαίοντα στρατό του ΙΡΑΚ, πιθανόν να έχει κακή συνέχεια. Και αυτό διότι, ενυπάρχει ο κίνδυνος να εμπλακεί Στρατιωτικά και πάλι η Δύση στο ΙΡΑΚ. Άλλωστε, την πιθανότητα στρατιωτικής εμπλοκής της Δύσης σε ΣΥΡΙΑ, ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΙΡΑΚ, εξετάζουν οι Υπουργοί Εξωτερικών του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., στις συνεδριάσεις στο Λουξεμβούργο και Βρυξέλλες.
Επίσης, η πρόταση να χρησιμοποιηθεί να Αμερικανική αεροπορία, για να σταματήσουν την προέλαση οι ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ προς τη ΒΑΓΔΑΤΗ, δεν είναι και η καλύτερη, αφού τα πιθανότερα θύματα, θα είναι και πάλι, οι άμαχοι πολίτες κάτοικοι του ΙΡΑΚ.
Σε γενικές γραμμές, αυτά που συμβαίνουν τώρα στην περιοχή του Λεβάντε (Συρίας) και του Ιράκ , είναι πολύ σημαντικά, καθώς εκτιμάται ότι, θα ανατρέψουν τις υπάρχουσες ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή. Και το κυριότερο, από τη δυναμική αυτών των γεγονότων θα εξαρτηθεί, αν η σημερινή σύγκρουση εξελιχθεί σε έναν ευρύτερο διαμουσουλμανικό θρησκευτικό πόλεμο ή ακόμη χειρότερα, σε γενικευμένη αποσταθεροποίηση της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής, με ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ κρατών.
Ο μεγάλος νικητής κατά πάσα πιθανότητα θα είναι οι ΚΟΥΡΔΟΙ, αλλά και οι ακραίοι τζιχαντιστες της οργάνωσης «Ισλαμικό κράτος στο ΙΡΑΚ και τη Συρία»
Όμως, σε ένα ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ παίγνιο μηδενικού αθροίσματος, η νίκη του ενός αυτομάτως συνεπάγεται, την ήττα του άλλου. Και στην περίπτωση που νικήσουν οι Κούρδοι, ο μεγάλος χαμένος θα είναι φυσικά η Τουρκία.
Ο ενδεχόμενος διαμελισμός του ΙΡΑΚ, θα έχει ευρύτερες επιπτώσεις και θα προκαλέσει ισχυρές γεωπολιτικές αναταράξεις, που θα απλωθούν από τον περσικό Κόλπο μέχρι την Α. Μεσόγειο και το Αιγαίο.
Η Τουρκία, όπως εκτιμούν πολλοί αναλυτές, είναι εξαιρετικά ανήσυχη για τις εξελίξεις στην περιοχή της και ειδικά για τα σχέδια ανεξαρτησίας των Κούρδων, που προωθεί η αμερικανική διπλωματία. Γι’ αυτό ακριβώς, οι σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας, βρίσκονται σε «ιστορικά χαμηλά επίπεδα».
Γενικά, αλλά και ειδικά για την Ελλάδα, σημαντική επίδραση, σε όλα τα μείζονα ζητήματα της περιοχής μας, ασκούν σοβαρές εξελίξεις, όπως τα γεγονότα σε ΟΥΚΡΑΝΙΑ- ΚΡΙΜΑΙΑ, ο κίνδυνος τριχοτόμησης του ΙΡΑΚ, η πολύπλοκη «υπόθεση Ιράν» και η εξελισσόμενη αμερικανό-ιρανική προσέγγιση, που έχει προκαλέσει την έντονη δυσαρέσκεια του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας, που είναι οι πιο σταθεροί σύμμαχοι των αμερικανών σε αυτή την εύφλεκτη, κυριολεκτικά και μεταφορικά γεωγραφική περιοχή. Επίσης, δυναμική γεωστρατηγικών ανατροπών προκαλούν , οι αξιώσεις ανεξαρτησίας των Κούρδων (ΣΥΡΙΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ-ΙΡΑΝ-ΙΡΑΚ), καθώς και η παρατεταμένη αντιπαλότητα ΙΣΡΑΗΛ- ΤΟΥΡΚΙΑΣ.
Είναι σε εξέλιξη μια διπλωματική προσπάθεια αναθέρμανσης των σχέσεων των ΗΠΑ με το Ιράν, ώστε να υπάρξει ένα αντίβαρο στις σουνιτικές ένοπλες ομάδες και να επανέλθει η ισορροπία των δυνάμεων στην Μεσοί Ανατολή και την Αραβική Χερσόνησο. Όπως είναι φυσικό, η εξέλιξη αυτή ευνοεί το Ιράν, το οποίο έχει υποφέρει τα τελευταία χρόνια από τις οικονομικές κυρώσεις της Δύσης και επιθυμεί διακαώς, να ανοίξουν και πάλι οι ξένες αγορές για τα προϊόντα του και ιδίως για τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου. Όμως, αυτή η προσέγγιση Ουάσιγκτον – Τεχεράνης έχει εξοργίσει το Ισραήλ και την Σαουδική Αραβία, τους πιο σταθερούς και συνεπείς συμμάχους των ΗΠΑ. Ισραήλ και Σαουδική Αραβία, για πρώτη φορά έχουν δική τους «ατζέντα», ξεχωριστή από τις στρατηγικές στοχεύσεις των ΗΠΑ.
Να προσθέσουμε στα παραπάνω και τη Κύπρο. Η αμερικανο-βρετανική διπλωματία προωθεί δύο σενάρια. Το ένα είναι να δημιουργηθεί ένα συμμαχικό και ενεργειακό τόξο, που θα περιλαμβάνει το Ισραήλ, την Κύπρο, την Ελλάδα και τη Ευρώπη. Στόχος, να μειωθεί η εξάρτηση της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της Γερμανίας, από την Ρωσία. Και το άλλο, μια επαναπροσέγγιση Ισραήλ-Τουρκίας, όμως, με άλλες επιλογές σχετικά με τις ροές και τους αγωγούς ενέργειας προς την Ευρώπη.
Συμπερασματικά, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή υπήρξε πάντα έκρυθμη, αλλά ΠΟΤΕ δεν απειλούσε το ενεργειακό δίκτυο της περιοχής, που προμηθεύει με τεράστιες ποσότητες πετρελαίου την παγκόσμια οικονομία. Σήμερα, καθώς το ISIS προελαύνει προς τη Βαγδάτη και το Ιράκ βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο, απειλούνται Στρατηγικά ενεργειακά συμφέροντα της Δύσης. Εξέλιξη ιδιαιτέρως ανησυχητική… http://www.onalert.gr/stories/pithani-i-stratiotiki-emploki-tis-dysis-se-irak-kai-oukrania
Πυρετώδεις είναι οι διαβουλεύσεις σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία, τη Συρία και το Ιράκ. Στο Λουξεμβούργο, συνεδρίασαν υπό Ελληνική Προεδρία, οι 28 Υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε., ενώ ακολουθεί διήμερη Σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλες. Στις συνεδριάσεις μετείχαν και εκπρόσωποι των Αραβικών κρατών και της Ουκρανίας.
Ευρωπαίοι και αμερικανοί αξιωματούχοι δεν κρύβουν την έντονη ανησυχία τους, για τις συνέπειες όσων διαδραματίζονται στην ανατολική γειτονιά της Ευρώπης και στη Μέση Ανατολή.
Έντεκα χρόνια μετά την αμερικανο-βρετανική στρατιωτική επέμβαση στο ΙΡΑΚ και ένα χρόνο αφού αποσύρθηκε η Πολυεθνική Στρατιωτική Δύναμη του Ιράκ (Multi-National Force – Iraq), η κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας χαρακτηρίζεται ως χαοτική. Διεξάγεται ένας διαρκής εθνο-θρησκευτικός εμφύλιος πόλεμος, σιιτών εναντίον σουνιτών.
ΟΙ σουνίτες τζιχανιστές της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε» (ISIS), που υποστηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία, αξιοποιώντας την προφανή αδυναμία της «σιιτικής» κεντρικής κυβέρνησης του ΙΡΑΚ, που υποστηρίζεται από το ΙΡΑΝ (το θεοκρατικό σιιτικό καθεστώς της Τεχεράνης ), αλλά και τις ΗΠΑ, παρόλα αυτά, αυτοί οι ακραίοι τζιχαντιστες, συνεχίζουν να επιτίθεται και να καταλαμβάνουν διάφορες πόλεις του κεντρικού και βόρειου Ιράκ, αλλά και πετρελαϊκές εγκαταστάσεις κοντά στην πρωτεύουσα του ΙΡΑΚ τη Βαγδάτη.
Η απόφαση του αμερικανού προέδρου Μπαρακ Ομπάμα, να στείλει τουλάχιστον 300 Πεζοναύτες και άλλους στρατιωτικούς συμβούλους, για να ενισχύσουν τον παραπαίοντα στρατό του ΙΡΑΚ, πιθανόν να έχει κακή συνέχεια. Και αυτό διότι, ενυπάρχει ο κίνδυνος να εμπλακεί Στρατιωτικά και πάλι η Δύση στο ΙΡΑΚ. Άλλωστε, την πιθανότητα στρατιωτικής εμπλοκής της Δύσης σε ΣΥΡΙΑ, ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΙΡΑΚ, εξετάζουν οι Υπουργοί Εξωτερικών του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., στις συνεδριάσεις στο Λουξεμβούργο και Βρυξέλλες.
Επίσης, η πρόταση να χρησιμοποιηθεί να Αμερικανική αεροπορία, για να σταματήσουν την προέλαση οι ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ προς τη ΒΑΓΔΑΤΗ, δεν είναι και η καλύτερη, αφού τα πιθανότερα θύματα, θα είναι και πάλι, οι άμαχοι πολίτες κάτοικοι του ΙΡΑΚ.
Σε γενικές γραμμές, αυτά που συμβαίνουν τώρα στην περιοχή του Λεβάντε (Συρίας) και του Ιράκ , είναι πολύ σημαντικά, καθώς εκτιμάται ότι, θα ανατρέψουν τις υπάρχουσες ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή. Και το κυριότερο, από τη δυναμική αυτών των γεγονότων θα εξαρτηθεί, αν η σημερινή σύγκρουση εξελιχθεί σε έναν ευρύτερο διαμουσουλμανικό θρησκευτικό πόλεμο ή ακόμη χειρότερα, σε γενικευμένη αποσταθεροποίηση της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής, με ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ κρατών.
Ο μεγάλος νικητής κατά πάσα πιθανότητα θα είναι οι ΚΟΥΡΔΟΙ, αλλά και οι ακραίοι τζιχαντιστες της οργάνωσης «Ισλαμικό κράτος στο ΙΡΑΚ και τη Συρία»
Όμως, σε ένα ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ παίγνιο μηδενικού αθροίσματος, η νίκη του ενός αυτομάτως συνεπάγεται, την ήττα του άλλου. Και στην περίπτωση που νικήσουν οι Κούρδοι, ο μεγάλος χαμένος θα είναι φυσικά η Τουρκία.
Ο ενδεχόμενος διαμελισμός του ΙΡΑΚ, θα έχει ευρύτερες επιπτώσεις και θα προκαλέσει ισχυρές γεωπολιτικές αναταράξεις, που θα απλωθούν από τον περσικό Κόλπο μέχρι την Α. Μεσόγειο και το Αιγαίο.
Η Τουρκία, όπως εκτιμούν πολλοί αναλυτές, είναι εξαιρετικά ανήσυχη για τις εξελίξεις στην περιοχή της και ειδικά για τα σχέδια ανεξαρτησίας των Κούρδων, που προωθεί η αμερικανική διπλωματία. Γι’ αυτό ακριβώς, οι σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας, βρίσκονται σε «ιστορικά χαμηλά επίπεδα».
Γενικά, αλλά και ειδικά για την Ελλάδα, σημαντική επίδραση, σε όλα τα μείζονα ζητήματα της περιοχής μας, ασκούν σοβαρές εξελίξεις, όπως τα γεγονότα σε ΟΥΚΡΑΝΙΑ- ΚΡΙΜΑΙΑ, ο κίνδυνος τριχοτόμησης του ΙΡΑΚ, η πολύπλοκη «υπόθεση Ιράν» και η εξελισσόμενη αμερικανό-ιρανική προσέγγιση, που έχει προκαλέσει την έντονη δυσαρέσκεια του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας, που είναι οι πιο σταθεροί σύμμαχοι των αμερικανών σε αυτή την εύφλεκτη, κυριολεκτικά και μεταφορικά γεωγραφική περιοχή. Επίσης, δυναμική γεωστρατηγικών ανατροπών προκαλούν , οι αξιώσεις ανεξαρτησίας των Κούρδων (ΣΥΡΙΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ-ΙΡΑΝ-ΙΡΑΚ), καθώς και η παρατεταμένη αντιπαλότητα ΙΣΡΑΗΛ- ΤΟΥΡΚΙΑΣ.
Είναι σε εξέλιξη μια διπλωματική προσπάθεια αναθέρμανσης των σχέσεων των ΗΠΑ με το Ιράν, ώστε να υπάρξει ένα αντίβαρο στις σουνιτικές ένοπλες ομάδες και να επανέλθει η ισορροπία των δυνάμεων στην Μεσοί Ανατολή και την Αραβική Χερσόνησο. Όπως είναι φυσικό, η εξέλιξη αυτή ευνοεί το Ιράν, το οποίο έχει υποφέρει τα τελευταία χρόνια από τις οικονομικές κυρώσεις της Δύσης και επιθυμεί διακαώς, να ανοίξουν και πάλι οι ξένες αγορές για τα προϊόντα του και ιδίως για τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου. Όμως, αυτή η προσέγγιση Ουάσιγκτον – Τεχεράνης έχει εξοργίσει το Ισραήλ και την Σαουδική Αραβία, τους πιο σταθερούς και συνεπείς συμμάχους των ΗΠΑ. Ισραήλ και Σαουδική Αραβία, για πρώτη φορά έχουν δική τους «ατζέντα», ξεχωριστή από τις στρατηγικές στοχεύσεις των ΗΠΑ.
Να προσθέσουμε στα παραπάνω και τη Κύπρο. Η αμερικανο-βρετανική διπλωματία προωθεί δύο σενάρια. Το ένα είναι να δημιουργηθεί ένα συμμαχικό και ενεργειακό τόξο, που θα περιλαμβάνει το Ισραήλ, την Κύπρο, την Ελλάδα και τη Ευρώπη. Στόχος, να μειωθεί η εξάρτηση της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της Γερμανίας, από την Ρωσία. Και το άλλο, μια επαναπροσέγγιση Ισραήλ-Τουρκίας, όμως, με άλλες επιλογές σχετικά με τις ροές και τους αγωγούς ενέργειας προς την Ευρώπη.
Συμπερασματικά, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή υπήρξε πάντα έκρυθμη, αλλά ΠΟΤΕ δεν απειλούσε το ενεργειακό δίκτυο της περιοχής, που προμηθεύει με τεράστιες ποσότητες πετρελαίου την παγκόσμια οικονομία. Σήμερα, καθώς το ISIS προελαύνει προς τη Βαγδάτη και το Ιράκ βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο, απειλούνται Στρατηγικά ενεργειακά συμφέροντα της Δύσης. Εξέλιξη ιδιαιτέρως ανησυχητική… http://www.onalert.gr/stories/pithani-i-stratiotiki-emploki-tis-dysis-se-irak-kai-oukrania
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου