Γολγοθάς για 5χρονο παραπληγικό από το Αγρίνιο.

  

Από τον περασμένο Φεβρουάριο έκοψαν το αναπηρικό επίδομα στον 5χρονο Σπύρο καταδικάζοντας τον ίδιο και την οικογένειά του… που περιμένει πότε θα αποφασίσουν οι αρμόδιοι να συγκροτήσουν την Επιτροπή, για να αποφανθεί αν το παιδί είναι ή δεν είναι ανάπηρο!
Χρειάστηκε να δοθεί μεγάλος αγώνας για να αντιληφθεί τελικά η πολιτεία πως δεν είναι δυνατό να μη λειτουργήσει Κέντρο Πιστοποίησης Αναπήρων στην Αιτ/νία. Ύστερα από κινητοποιήσεις των ίδιων των αναπήρων και σειρά παρεμβάσεων από θεσμικούς φορείς και πολιτικούς παράγοντες, ένα χρόνο πριν ανακοινώθηκε – μεγαλοπρεπέστατα – τελικά η ίδρυση και λειτουργία ΚΕΠΑ στο Αγρίνιο και στις διοικητικές υπηρεσίες του ΙΚΑ. Δυστυχώς όμως αυτό δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Και είναι ενδεικτικό ότι μόλις πρόσφατα οι Σύλλογοι αναπήρων χρειάστηκε να προχωρήσουν σε νέα κινητοποίηση. Τα παράπονα δε και οι καταγγελίες που δεχόμαστε στη «Συνείδηση» για καθυστερήσεις και άλλα τινά, είναι σχεδόν καθημερινά. Η περίπτωση του μικρού Σπύρου, όμως, ξεπερνά κάθε όριο…
Ο Σπύρος είναι ένα πανέμορφο αγοράκι 5,5 ετών. Καθηλωμένο στο αναπηρικό του καροτσάκι (πάσχει από σπαστική παραπληγία, αναπηρία σε ποσοστό 80%) πηγαίνει στο ειδικό νηπιαγωγείο της ΕΛΕΠΑΠ… και περιμένει απ’ τον περασμένο Φεβρουάριο να περάσει απ’ την Επιτροπή, η οποία και θα πρέπει να αποφανθεί για το προφανές, για το αν δηλαδή το νήπιο αυτό είναι ή όχι ανάπηρο, αν δικαιούται ή όχι του ειδικού βοηθήματος που η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να χορηγεί σε τέτοιες περιπτώσεις. Σημειώνουμε ότι ο μικρός Σπύρος πρέπει κάθε 3 χρόνια να περνά απ’ την ίδια διαδικασία…
Όπως μας πληροφορεί η μητέρα του κα Χ., η τριετία έληξε πριν από 10 μήνες και μαζί, βέβαια, κόπηκε και το επίδομα του παιδιού. Πενιχρό επίδομα, αλλά απολύτως αναγκαίο για τη συντήρησή του, πόσο μάλλον όταν στην οικογένεια, όπου υπάρχει και δεύτερο παιδί, το μόνο εισόδημα είναι ο «συρρικνωμένος» πια μισθός του συζύγου.
Σύμφωνα με τη μητέρα του παιδιού, έγκαιρη ειδοποίηση για να περάσει ο Σπύρος απ’ τη διαδικασία του ΚΕΠΑ και της Επιτροπής δεν υπήρξε. Ακόμη όμως και όταν μετά τη λήξη της τριετίας κλήθηκε να περάσει αυτή τη βάσανο, με τη δικαιολογία της έλλειψης νευρολόγου δεν συγκροτήθηκε ακόμη η Επιτροπή, με αποτέλεσμα όλο αυτό το διάστημα, ελλείψει του επιδόματος που δικαιούται το παιδί, για τις αυξημένες δικές του ανάγκες, να έχει δημιουργηθεί μια πραγματικά δύσκολη, ανυπόφορη κατάσταση που επηρεάζει όλη την οικογένεια.
Σημειώνουμε ότι την Επιτροπή συγκροτεί η κεντρική υπηρεσία στην Αθήνα, με τους εδώ υπευθύνους του ΚΕΠΑ να περιορίζονται στην παραλαβή και αποστολή των σχετικών χαρτιών και στο εξοργιστικό «…δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, …υπομονή».
Πόση υπομονή όμως να κάνει μια μητέρα που αδυνατεί να προσφέρει στο ανάπηρο παιδί της αυτό που έχει ανάγκη και που δικαιούται; Και για ποιον να κάνει υπομονή; Τι χρωστάει και σε ποιον το χρωστάει; Και εν τέλει: Ποιος θα απολογηθεί γι’ αυτή την κοινωνικά ανάλγητη, ηθικά απαράδεκτη και εντελώς απάνθρωπη συμπεριφορά σε βάρος του παιδιού; Ποιος θα ζητήσει «συγνώμη» και ποιος, απ’ όλους εκείνους (βουλευτές, περιφερειάρχες κ.τ.λ.) που ένα χρόνο πριν εξέδιδαν περισπούδαστες ανακοινώσεις για τη λειτουργία του ΚΕΠΑ, πανηγυρίζοντας για την κατόπιν ενεργειών τους εξέλιξη, θα εξηγήσει σ’ αυτή τη μητέρα, γιατί ένα χρόνο σχεδόν τώρα, οι πάσης φύσεως αρμόδιοι, παίζουν με τον πόνο της; Αν αυτό είναι το κράτος πρόνοιας, ας μας συγχωρέσουν, αλλά έτσι που το κατάντησαν… να το χαίρονται. Είναι άλλωστε οι μόνοι που χαίρονται. Το λαό τον έχουν βυθίσει στην απόγνωση και στην κατάθλιψη.
Εφημερίδα "Συνείδηση"