Η σκανδαλολογία μας έλειπε...

 Τα μάθατε τα νέα σύντροφοι κοψοχέρηδες;

H κυβέρνηση νίκησε τελικά τον αόρατο εχθρό, απάλλαξε τον λαό από τη νέα οικονομική εξαθλίωση, εξανάγκασε σε υποταγή τον τραμπούκο επεκτατικό γείτονα, απέλασε όλους τους λαθρομετανάστες και είπε να ασχοληθεί με το τελευταίο καρκίνωμα που απειλεί την ανάταση της Ελλάδας. Τα σκάνδαλα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ουάου που θα έλεγε και ένας άλλος παραλίγο σωτήρας του έθνους.

Δεν ξέρουμε κατά πόσο ισχύουν οι τελευταίες αποκαλύψεις που εμπλέκουν κορυφαίους υπουργούς και βουλευτές της προηγούμενης κυβέρνησης με το σκάνδαλο Folli Follie. Ας ελπίσουμε οι αρμόδιοι να ρίξουν άπλετο φως στην υπόθεση κι όποιος πιαστεί με τη γίδα στην πλάτη να οδηγηθεί εκεί που πρέπει.

Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι σε καμία περίπτωση η σκανδαλολογία δεν πρόκειται να επισκιάσει την κυβερνητική ανεπάρκεια σε όλους τους τομείς.

Μακάρι η σκανδαλολογία να μπορούσε να κρύψει τα τραγικά λάθη και την αδυναμία οχύρωσης της χώρας ενόψει της αναμενόμενης αντεπίθεσης του ιού. Ώστε να μην είμαστε αναγκασμένοι να εναποθέτουμε τις ελπίδες λύτρωσης από τον κορονοϊό σε ένα εμβόλιο αμφίβολης επάρκειας και ωφέλειας.

Ή να ήταν σε θέση να αποτρέψει τα νέα μνημόνια που έρχονται οσονούπω, σύμφωνα με τις έμμεσες παραδοχές του οικονομικού επιτελείου. Ώστε να διώχναμε μακριά τον λιμό που θα είναι πολύ χειρότερος από τον λοιμό.

Ή να έκανε την Ελλάδα πάλι περήφανη δίχως να την κατακρεουργεί ο εθνομηδενισμός. Ώστε να γλυτώναμε τη νέα πράξη εθνικής ταπείνωσης στις προαποφασισμένες Πρέσπες του Αιγαίου.

Ή να έβαζε τέλος στο σύγχρονο δουλεμπόριο. Ώστε να αποφεύγαμε το μπόλιασμα με «πρόσφυγες» από χώρες που δεν έχουν πόλεμο και τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποθήκη ψυχών ένεκα της ευρωπαϊκής αναλγησίας και της κυβερνητικής εθελοδουλίας.

Ή να τσάκιζε το πελατειακό κράτος και τη διαπλοκή με ημετέρους. Ώστε να μην είμαστε αναγκασμένοι να συντηρούμε τη σαπίλα κάθε φορά που ψηφίζουμε, βαυκαλιζόμενοι ότι τάχα θα απαλλαγούμε από αυτή.

Άραγε έχει τέλος ο πάτος;

Πολύ φοβούμαστε πως όχι.

Και θα συνεχίζουμε να βουλιάζουμε μαζί με την ανυποληψία όλου του πολιτικού συστήματος μέχρι να βρεθεί ο πραγματικός σωτήρας (βλέπε: Ζητείται ηγέτης... Όχι εντολοδόχος διαχειριστής) και να μας δώσει το φιλί της ζωής.

Ως τότε ας απολαύσουμε τον Κυριάκο και τον Αλέξη ενώ θα τσακώνονται υποδυόμενοι τους λυτρωτές.

Με αρκετούς να πιστεύουν ότι δύνανται... δυο φαλακροί να τσακώνονται για μια τσατσάρα...

Κι όλα αυτά την ώρα που ο κορονοϊός φέρνει τεκτονικές αλλαγές στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Με μια Ευρώπη να πνέει τα λοίσθια λόγω της προτεραιότητας που δίνει στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ισχυρών, επιβεβαιώνοντας ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός.

Με μια Αμερική διχασμένη που αν δεν ενωθεί ίσως πάψει να είναι η μεγάλη δύναμη που εγγυάται την ασφάλεια της Δύσης και την Ανατολή να επωφελείται από το κενό εξουσίας.

Και έναν ανεξέλεγκτο πλέον αναρχοκαπιταλισμό που επιταχύνει την 4^η βιομηχανική επανάσταση εκμεταλλευόμενος τον κορονοϊό, για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

Τουλάχιστον δεν θα πλήξουμε...

Κάτι είναι κι αυτό...

antinews.gr