Του Νίκου Σίμου- Εφημερίδα Παραπολιτικά
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει σκοπό να κάνει το χατίρι του Αντώνη Σαμαρά και να αποτελέσει μια... αριστερή παρένθεση. Αντιθέτως, στόχος του είναι, αποτελώντας ο ίδιος τον πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων στο άμεσο μέλλον, να αναβιώσει η κομματική αλλά και η προσωπική κυριαρχία στην εξουσία, αντίστοιχη με εκείνη του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο στόχος του αυτός στη σημερινή συγκυρία εμφανίζεται και πιο εύκολος, καθώς βλέπει ότι απέναντί του έχει μια αξιωματική αντιπολίτευση σπαρασσόμενη, συρρικνούμενη στην κοινωνία και ελάχιστα πειστική. Οι δημοσκοπήσεις παραμένουν ευνοϊκές για τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή του. Ομως, η δικαιολογημένη ανοχή σε μια νεοπαγή κυβέρνηση έχει χρονικό ορίζοντα. Ειδικώς μάλιστα αν μια κοινωνία, εφησυχασμένη για το ότι τα επικίνδυνα πέρασαν, αρχίσει τις καθιερωμένες μεμψιμοιρίες για το κάτι παραπάνω και να επηρεάζεται από τις εσωκομματικές φωνές που ήδη ακούγονται στον ΣΥΡΙΖΑ και επιδιώκουν να υπογραμμίσουν την αναντιστοιχία μεταξύ των προεκλογικών λόγων και της κυβερνητικής πολιτικής που εφαρμόζεται, υπό την πίεση των εταίρων-δανειστών.
Από αυτήν την εσωκομματική αντιπολίτευση, η οποία δείχνει να συγχέει τον ρεαλισμό με τις ιδεοληψίες, ο Αλέξης Τσίπρας αισθάνεται την ανάγκη να απεγκλωβισθεί κάποια στιγμή, προκειμένου να επιτύχει το ευρύτερο σχέδιο μακροημέρευσής του στην εξουσία, υπό διάφορα σχήματα, ανάλογα με τη χρονική συγκυρία. Υπενθυμίζεται ότι ο Π. Λαφαζάνης, λ.χ., στην Κεντρική Επιτροπή είχε εκφράσει έντονα τη διαφωνία του για τη συμφωνία με το Eurogroup και τη λίστα των μεταρρυθμίσεων Βαρουφάκη, ενώ ο Δημήτρης Στρατούλης έχει ταχθεί κατά των ιδιωτικοποιήσεων και υπέρ του «κουρέματος» του χρέους, κάτι που βεβαίως δεν είναι στις προθέσεις της πολιτικής που θέλει να ακολουθήσει η κυβέρνηση.
Το αποκορύφωμα είναι οι δηλώσεις της προέδρου της Βουλής, Ζ. Κωνσταντοπούλου, είτε περί απόρριψης νέων Μνημονίων είτε περί μετονομασίας του κρέατος σε ψάρι, φράση με την οποία επεδίωξε να τονίσει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έχει αθετήσει τις δεσμεύσεις της και ακολουθεί την πολιτική των προκατόχων της.
Πρώτη προϋπόθεση για τον απεγκλωβισμό του Αλέξη Τσίπρα από την πολιτική δυσανεξία των συντρόφων του είναι η εξασφάλιση ευρύτερης κοινοβουλευτικής στήριξης. Ετσι, ως πιο αποτελεσματικός ελιγμός προκρίνεται η διεύρυνση της κυβέρνησης με ανοίγματα σε άλλα κόμματα του συνταγματικού τόξου και με συνεπακόλουθο αποτέλεσμα τη διεύρυνση της πλειοψηφίας που θα στήριζε μέσα στη Βουλή τις κυβερνητικές επιλογές.
ΠΑΣΟΚ – «ΠΟΤΑΜΙ»
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ιδιαίτερη προθυμία για μια τέτοια προοπτική εμφανίζoυν καταρχάς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Μέσα στο Κίνημα, το οποίο ζει τη δική του εσωστρέφεια, αυτοί που είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε μία διευρυμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παρέχοντας και κοινοβουλευτική στήριξη, όπως λ.χ. οι κ. Κωνσταντινόπουλος και Γρηγοράκος και η κ. Φώφη Γεννηματά, που φέρει ένα βαρύ κεντροαριστερό όνομα, πιστεύουν ότι θα διασωθούν πολιτικά, καθώς το μέλλον του κόμματος αυτού καθ’ εαυτό είναι όντως αβέβαιο.
Οι βουλευτές του «Ποταμιού» είναι ακόμη πιο πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε μια διευρυμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μια συμμετοχή σε κυβέρνηση, όποια κι αν αναδεικνυόταν, των εκπροσώπων του εκσυγχρονιστικού, ουσιαστικώς, μπλοκ επιβεβαιώνει και τον απώτερο στόχο ίδρυσης του «Ποταμιού». Που δεν ήταν άλλος από τον εισοδισμό και την έμμεση ανάμιξη της σημιτικής πλευράς σε κυβερνητική διαχείριση. Κι αυτό για να αποτελεί ενδοκυβερνητικό αντίβαρο και να την ελέγχει κατά κάποιο τρόπο, καθώς το «Ποτάμι» έχει τη συμπάθεια και στήριξη του Βερολίνου μέσω των διαύλων και διασυνδέσεων του κ. Σημίτη. Ετσι, και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να διεκδικεί λιγότερη δυσπιστία στα μάτια των Γερμανών και των Βρυξελλών.
Ομως ο κύκλος των πιθανών συνεργασιών της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα δεν κλείνει στα δύο αυτά κόμματα. Οι πληροφορίες λένε ότι ο πρωθυπουργός, προκειμένου να υλοποιήσει το σχέδιο της επιτυχούς υπερπήδησης των εμποδίων στις σχέσεις με τους εταίρους και, επιπλέον, να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που δεν θα τις μπλοκάριζε καμία «Αριστερή Πλατφόρμα» ή άλλη συνιστώσα, με ρητορεία που θα παρέσυρε βουλευτές στο να αντιδρούν στις πολιτικές της κυβέρνησης, έχει στο μυαλό του κυρίως τη χρησιμοποίηση ομάδας Νεοδημοκρατών βουλευτών από το ισχυρό καραμανλικό μπλοκ.
Οντως υπάρχει τέτοια ομάδα πρόθυμη να στηρίξει μεταρρυθμίσεις στη Βουλή και μέλη της να συμμετάσχουν σε μια διευρυμένη κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα, στην οποία ομάδα ανήκουν ο Ευριπίδης Στυλιανίδης και ο Γιώργος Βλάχος. Σε αυτή ο πρωθυπουργός δείχνει την εμπιστοσύνη του, αποσυνδέοντάς την από τον Αντώνη Σαμαρά και τις σκληρά δεξιές αποκλίσεις του. Το ενδιαφέρον στον σχεδιασμό αυτόν είναι ότι η ομάδα Σαμαρά επιχειρεί να υπονομεύσει την προσέγγιση του Μαξίμου με καραμανλικούς βουλευτές.
Η ΑΓΟΡΑ ΔΥΣΠΙΣΤΕΙ
Εκτός όμως των προοπτικών απεγκλωβισμού του Αλέξη Τσίπρα από συντρόφους του που επιμένουν να είναι σε απόσταση από τον πολιτικό ρεαλισμό, ο ελιγμός του για την ενίσχυση της κοινοβουλευτικής στήριξης της κυβέρνησής του μπορεί να «εκβιαστεί» και από την εγχώρια επιχειρηματική ελίτ, στην οποία, καλώς ή κακώς, είναι αναγκασμένη η κυβέρνηση να στηριχθεί καθώς και στις διεθνείς διασυνδέσεις της για την ανάκαμψη της οικονομίας. Εκείνο, με άλλα λόγια, που επισημαίνεται στους επιχειρηματικούς κύκλους είναι ότι το πολιτικό σύστημα εμφανίζει σήμερα χτυπητές αδυναμίες και μάλιστα σε μία από τις δυσκολότερες εθνικές στιγμές. Οι αδυναμίες αυτές συνιστούν μειονέκτημα σε σχέση με την πολιτική δυναμική που θα έπρεπε να εκδηλώνεται για να καταστεί δυνατή μια σειρά μεταρρυθμίσεων που θα άλλαζαν το πρόσωπο της χώρας, όπως είναι και το ζητούμενο για την επιβίωσή της με υγιείς όρους.
Βεβαίως, για τον επιχειρηματικό κόσμο, αλλά και για τους εταίρους-δανειστές, η ιδανικότερη προοπτική δεν είναι άλλη από τη σύσταση μιας πραγματικά οικουμενικής κυβέρνησης, η οποία θα ενσωμάτωνε με μεγαλύτερη πειστικότητα όλα τα προαναφερθέντα πλεονεκτήματα μιας στηριζόμενης και σε βουλευτές άλλων κομμάτων κυβέρνησης.
Στο ενδεχόμενο αυτό, το οποίο, εξυπακούεται, μόνο ως πρωτοβουλία του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να προκύψει, πολιτικοί κύκλοι επιφυλάσσουν ρόλο στον σημερινό επίτροπο, Δημήτρη Αβραμόπουλο, ο οποίος άλλωστε, στο μέτρο που θα ήθελε να πρωταγωνιστήσει στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, θεωρεί ότι στόχος του θα πρέπει να είναι η θέση του πρωθυπουργού σε μια οικουμενική. Αλλωστε, παρά το γεγονός ότι φρόντισε να κάνει αισθητή την πολιτική του παρουσία με την παραίτησή του από τη θέση του αντιπροέδρου της Ν.Δ. και μάλιστα με αιχμηρές επισημάνσεις, γνωρίζει πολύ καλά ότι η Ν.Δ. θα καθυστερήσει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, δεδομένου βεβαίως ότι ο ίδιος δεν συμμερίζεται τις ελαφρές εκτιμήσεις περί αριστερής παρένθεσης και «ανάκλησης από την εφεδρεία» της Νέας Δημοκρατίας. http://www.parapolitika.gr/parapolitikablog/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1/%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%80%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει σκοπό να κάνει το χατίρι του Αντώνη Σαμαρά και να αποτελέσει μια... αριστερή παρένθεση. Αντιθέτως, στόχος του είναι, αποτελώντας ο ίδιος τον πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων στο άμεσο μέλλον, να αναβιώσει η κομματική αλλά και η προσωπική κυριαρχία στην εξουσία, αντίστοιχη με εκείνη του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο στόχος του αυτός στη σημερινή συγκυρία εμφανίζεται και πιο εύκολος, καθώς βλέπει ότι απέναντί του έχει μια αξιωματική αντιπολίτευση σπαρασσόμενη, συρρικνούμενη στην κοινωνία και ελάχιστα πειστική. Οι δημοσκοπήσεις παραμένουν ευνοϊκές για τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή του. Ομως, η δικαιολογημένη ανοχή σε μια νεοπαγή κυβέρνηση έχει χρονικό ορίζοντα. Ειδικώς μάλιστα αν μια κοινωνία, εφησυχασμένη για το ότι τα επικίνδυνα πέρασαν, αρχίσει τις καθιερωμένες μεμψιμοιρίες για το κάτι παραπάνω και να επηρεάζεται από τις εσωκομματικές φωνές που ήδη ακούγονται στον ΣΥΡΙΖΑ και επιδιώκουν να υπογραμμίσουν την αναντιστοιχία μεταξύ των προεκλογικών λόγων και της κυβερνητικής πολιτικής που εφαρμόζεται, υπό την πίεση των εταίρων-δανειστών.
Από αυτήν την εσωκομματική αντιπολίτευση, η οποία δείχνει να συγχέει τον ρεαλισμό με τις ιδεοληψίες, ο Αλέξης Τσίπρας αισθάνεται την ανάγκη να απεγκλωβισθεί κάποια στιγμή, προκειμένου να επιτύχει το ευρύτερο σχέδιο μακροημέρευσής του στην εξουσία, υπό διάφορα σχήματα, ανάλογα με τη χρονική συγκυρία. Υπενθυμίζεται ότι ο Π. Λαφαζάνης, λ.χ., στην Κεντρική Επιτροπή είχε εκφράσει έντονα τη διαφωνία του για τη συμφωνία με το Eurogroup και τη λίστα των μεταρρυθμίσεων Βαρουφάκη, ενώ ο Δημήτρης Στρατούλης έχει ταχθεί κατά των ιδιωτικοποιήσεων και υπέρ του «κουρέματος» του χρέους, κάτι που βεβαίως δεν είναι στις προθέσεις της πολιτικής που θέλει να ακολουθήσει η κυβέρνηση.
Το αποκορύφωμα είναι οι δηλώσεις της προέδρου της Βουλής, Ζ. Κωνσταντοπούλου, είτε περί απόρριψης νέων Μνημονίων είτε περί μετονομασίας του κρέατος σε ψάρι, φράση με την οποία επεδίωξε να τονίσει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έχει αθετήσει τις δεσμεύσεις της και ακολουθεί την πολιτική των προκατόχων της.
Πρώτη προϋπόθεση για τον απεγκλωβισμό του Αλέξη Τσίπρα από την πολιτική δυσανεξία των συντρόφων του είναι η εξασφάλιση ευρύτερης κοινοβουλευτικής στήριξης. Ετσι, ως πιο αποτελεσματικός ελιγμός προκρίνεται η διεύρυνση της κυβέρνησης με ανοίγματα σε άλλα κόμματα του συνταγματικού τόξου και με συνεπακόλουθο αποτέλεσμα τη διεύρυνση της πλειοψηφίας που θα στήριζε μέσα στη Βουλή τις κυβερνητικές επιλογές.
ΠΑΣΟΚ – «ΠΟΤΑΜΙ»
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ιδιαίτερη προθυμία για μια τέτοια προοπτική εμφανίζoυν καταρχάς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Μέσα στο Κίνημα, το οποίο ζει τη δική του εσωστρέφεια, αυτοί που είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε μία διευρυμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παρέχοντας και κοινοβουλευτική στήριξη, όπως λ.χ. οι κ. Κωνσταντινόπουλος και Γρηγοράκος και η κ. Φώφη Γεννηματά, που φέρει ένα βαρύ κεντροαριστερό όνομα, πιστεύουν ότι θα διασωθούν πολιτικά, καθώς το μέλλον του κόμματος αυτού καθ’ εαυτό είναι όντως αβέβαιο.
Οι βουλευτές του «Ποταμιού» είναι ακόμη πιο πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε μια διευρυμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μια συμμετοχή σε κυβέρνηση, όποια κι αν αναδεικνυόταν, των εκπροσώπων του εκσυγχρονιστικού, ουσιαστικώς, μπλοκ επιβεβαιώνει και τον απώτερο στόχο ίδρυσης του «Ποταμιού». Που δεν ήταν άλλος από τον εισοδισμό και την έμμεση ανάμιξη της σημιτικής πλευράς σε κυβερνητική διαχείριση. Κι αυτό για να αποτελεί ενδοκυβερνητικό αντίβαρο και να την ελέγχει κατά κάποιο τρόπο, καθώς το «Ποτάμι» έχει τη συμπάθεια και στήριξη του Βερολίνου μέσω των διαύλων και διασυνδέσεων του κ. Σημίτη. Ετσι, και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να διεκδικεί λιγότερη δυσπιστία στα μάτια των Γερμανών και των Βρυξελλών.
Ομως ο κύκλος των πιθανών συνεργασιών της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα δεν κλείνει στα δύο αυτά κόμματα. Οι πληροφορίες λένε ότι ο πρωθυπουργός, προκειμένου να υλοποιήσει το σχέδιο της επιτυχούς υπερπήδησης των εμποδίων στις σχέσεις με τους εταίρους και, επιπλέον, να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που δεν θα τις μπλοκάριζε καμία «Αριστερή Πλατφόρμα» ή άλλη συνιστώσα, με ρητορεία που θα παρέσυρε βουλευτές στο να αντιδρούν στις πολιτικές της κυβέρνησης, έχει στο μυαλό του κυρίως τη χρησιμοποίηση ομάδας Νεοδημοκρατών βουλευτών από το ισχυρό καραμανλικό μπλοκ.
Οντως υπάρχει τέτοια ομάδα πρόθυμη να στηρίξει μεταρρυθμίσεις στη Βουλή και μέλη της να συμμετάσχουν σε μια διευρυμένη κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα, στην οποία ομάδα ανήκουν ο Ευριπίδης Στυλιανίδης και ο Γιώργος Βλάχος. Σε αυτή ο πρωθυπουργός δείχνει την εμπιστοσύνη του, αποσυνδέοντάς την από τον Αντώνη Σαμαρά και τις σκληρά δεξιές αποκλίσεις του. Το ενδιαφέρον στον σχεδιασμό αυτόν είναι ότι η ομάδα Σαμαρά επιχειρεί να υπονομεύσει την προσέγγιση του Μαξίμου με καραμανλικούς βουλευτές.
Η ΑΓΟΡΑ ΔΥΣΠΙΣΤΕΙ
Εκτός όμως των προοπτικών απεγκλωβισμού του Αλέξη Τσίπρα από συντρόφους του που επιμένουν να είναι σε απόσταση από τον πολιτικό ρεαλισμό, ο ελιγμός του για την ενίσχυση της κοινοβουλευτικής στήριξης της κυβέρνησής του μπορεί να «εκβιαστεί» και από την εγχώρια επιχειρηματική ελίτ, στην οποία, καλώς ή κακώς, είναι αναγκασμένη η κυβέρνηση να στηριχθεί καθώς και στις διεθνείς διασυνδέσεις της για την ανάκαμψη της οικονομίας. Εκείνο, με άλλα λόγια, που επισημαίνεται στους επιχειρηματικούς κύκλους είναι ότι το πολιτικό σύστημα εμφανίζει σήμερα χτυπητές αδυναμίες και μάλιστα σε μία από τις δυσκολότερες εθνικές στιγμές. Οι αδυναμίες αυτές συνιστούν μειονέκτημα σε σχέση με την πολιτική δυναμική που θα έπρεπε να εκδηλώνεται για να καταστεί δυνατή μια σειρά μεταρρυθμίσεων που θα άλλαζαν το πρόσωπο της χώρας, όπως είναι και το ζητούμενο για την επιβίωσή της με υγιείς όρους.
Βεβαίως, για τον επιχειρηματικό κόσμο, αλλά και για τους εταίρους-δανειστές, η ιδανικότερη προοπτική δεν είναι άλλη από τη σύσταση μιας πραγματικά οικουμενικής κυβέρνησης, η οποία θα ενσωμάτωνε με μεγαλύτερη πειστικότητα όλα τα προαναφερθέντα πλεονεκτήματα μιας στηριζόμενης και σε βουλευτές άλλων κομμάτων κυβέρνησης.
Στο ενδεχόμενο αυτό, το οποίο, εξυπακούεται, μόνο ως πρωτοβουλία του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να προκύψει, πολιτικοί κύκλοι επιφυλάσσουν ρόλο στον σημερινό επίτροπο, Δημήτρη Αβραμόπουλο, ο οποίος άλλωστε, στο μέτρο που θα ήθελε να πρωταγωνιστήσει στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, θεωρεί ότι στόχος του θα πρέπει να είναι η θέση του πρωθυπουργού σε μια οικουμενική. Αλλωστε, παρά το γεγονός ότι φρόντισε να κάνει αισθητή την πολιτική του παρουσία με την παραίτησή του από τη θέση του αντιπροέδρου της Ν.Δ. και μάλιστα με αιχμηρές επισημάνσεις, γνωρίζει πολύ καλά ότι η Ν.Δ. θα καθυστερήσει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, δεδομένου βεβαίως ότι ο ίδιος δεν συμμερίζεται τις ελαφρές εκτιμήσεις περί αριστερής παρένθεσης και «ανάκλησης από την εφεδρεία» της Νέας Δημοκρατίας. http://www.parapolitika.gr/parapolitikablog/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1/%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%80%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου