Tη Σαουδική Αραβία κατηγόρησε ανοικτά ως υποκινήτρια των όλων
εξελίξεων στο Ιράκ ο πρωθυπουργός της χώρας Νούρι αλ Μαλίκι. «Τους
θεωρούμε υπευθύνους για την υποστήριξη που παρέχουν στις ομάδες αυτές,
ηθικά και οικονομικά και για τα εγκλήματα που οι ομάδες αυτές
διαπράττουν, που θεωρούμε ότι αγγίζουν τα όρια της γενοκτονίας. Χύνουν
το ιρακινό αίμα, καταστρέφουν το ιρακινό κράτος, τους ιστορικούς και
θρησκευτικούς του τόπους», είπε ο Μαλίκι αναφερόμενος στο βασίλειο των
Σαούντ.
Οι σουνίτες ισλαμιστές θεωρούν τους σιίτες ως αιρετικούς που μόνο ο θάνατος τους αξίζει. Με αυτή τη «λογική» έχουν ήδη εκτελέσει όλους τους Ιρακινούς αιχμαλώτους, του σιιτικού δόγματος που έχουν συλλάβει. Οι φανατικοί αυτοί εγκληματίες είναι ιδιαίτερα υπερήφανοι για την ευρεία γκάμα επιλογών που τα αρρωστημένα τους μυαλά επινοούν στην εξεύρεση τρόπων εξόντωσης ενός ανθρώπου.
Η δήλωση Μαλίκι έρχεται σε αντίθεση με την επιθυμία των ΗΠΑ να σχηματιστεί ένα ευρύ μέτωπο κατά των φανατικών σουνιτών και επίσης τους δημιουργεί προβλήματα, αφού η Σαουδική Αραβία, είναι σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών. Επίσης, η δήλωση αυτή υπάρχει κίνδυνος να αποξενώσει ολοσχερώς το σουνιτικό στοιχείο του Ιράκ από την κυβέρνηση και να το οδηγήσει στις αγκάλες των ανταρτών. Αυτός ακριβώς είναι ο φόβος των Αμερικανών και για αυτό ζητούσαν από τον Μαλίκι αυτοσυγκράτηση.
Ωστόσο, ο Μαλίκι δεν είπε παρά τα αυτονόητα, αυτά που όλοι ξέρουν, εδώ και καιρό και απλώς δεν τολμούν να ξεστομίσουν, τηρώντας ισορροπίες. Το ότι η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία στήριξαν τους φανατικούς σουνίτες ισλαμιστές στον πόλεμο κατά του Άσαντ στη Συρία και το γνωρίζουν άπαντες. Το ότι οι ΗΠΑ γνώριζαν επίσης μέσω ποίων συναλλάσσονταν με τους ισλαμιστές κατά του Άσαντ είναι επίσης παγκοίνως γνωστό.
Το γιατί όμως η Ουάσινγκτον, που οποίες είναι ο βασικός υπεύθυνος για την σημερινή κατάσταση στη Μέση Ανατολή εξακολουθεί να ακλουθεί την πολιτική του «ο κόσμος το έχει βούκινο κι εμείς κρυφό καμάρι», είναι ένα άλλο ζήτημα.
Το θέμα είναι, ότι όπως σωστά το έθεσε ο πρωθυπουργός της αυτόνομης κουρδικής περιοχής, Μπαρζανί, το Ιράκ, αν απομείνει και η ονομασία, δεν πρόκειται ποτέ στο μέλλον να είναι όπως ήταν. Αυτό λοιπόν που οφείλουν να σκεφτούν οι εγκέφαλοι της Ουάσινγκτον είναι όχι να εμμένουν σε μια λύση που δεν δούλεψε στην πράξη, διότι με το ζόρι άνθρωποι που μισούνται βαθύτατα δεν πρόκειται να συνυπάρξουν.
Άρα, έχουμε ήδη περάσει στην, εκ των πραγμάτων, διαφαινόμενη εξέλιξη της ύπαρξης διαφορετικών κρατών, με το μέγα ερώτημα να είναι πως δεν θα κυριαρχούνται από φανατικούς. Το μόνο ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι αυτό, η εξάλειψη των φανατικών. Υπάρχουν και στρατηγικά ζητήματα όμως, έχουμε ξαναγράψει ότι με τη διάλυση του Ιράκ, ουσιαστικά Ιράν και Σαουδική Αραβία, οι δυο ορκισμένοι εχθροί, θα αποκτήσουν κοινά σύνορα…
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ιρακινός Στρατός, ο οποίος εκπαιδεύτηκε από τους Αμερικανούς, στοιχίζοντας στον αμερικανικό προϋπολογισμό 25 δισ. δολάρια, αποδείχθηκε κάρφος στον άνεμο, καθώς έχει συντριβεί από μια οργάνωση που δεν διευθέτει, σύμφωνα με δυτικούς αναλυτές, περισσότερους από 15.000 ενόπλους, αυτή τη στιγμή. http://www.defence-point.gr/news/?p=104946
Οι σουνίτες ισλαμιστές θεωρούν τους σιίτες ως αιρετικούς που μόνο ο θάνατος τους αξίζει. Με αυτή τη «λογική» έχουν ήδη εκτελέσει όλους τους Ιρακινούς αιχμαλώτους, του σιιτικού δόγματος που έχουν συλλάβει. Οι φανατικοί αυτοί εγκληματίες είναι ιδιαίτερα υπερήφανοι για την ευρεία γκάμα επιλογών που τα αρρωστημένα τους μυαλά επινοούν στην εξεύρεση τρόπων εξόντωσης ενός ανθρώπου.
Η δήλωση Μαλίκι έρχεται σε αντίθεση με την επιθυμία των ΗΠΑ να σχηματιστεί ένα ευρύ μέτωπο κατά των φανατικών σουνιτών και επίσης τους δημιουργεί προβλήματα, αφού η Σαουδική Αραβία, είναι σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών. Επίσης, η δήλωση αυτή υπάρχει κίνδυνος να αποξενώσει ολοσχερώς το σουνιτικό στοιχείο του Ιράκ από την κυβέρνηση και να το οδηγήσει στις αγκάλες των ανταρτών. Αυτός ακριβώς είναι ο φόβος των Αμερικανών και για αυτό ζητούσαν από τον Μαλίκι αυτοσυγκράτηση.
Ωστόσο, ο Μαλίκι δεν είπε παρά τα αυτονόητα, αυτά που όλοι ξέρουν, εδώ και καιρό και απλώς δεν τολμούν να ξεστομίσουν, τηρώντας ισορροπίες. Το ότι η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία στήριξαν τους φανατικούς σουνίτες ισλαμιστές στον πόλεμο κατά του Άσαντ στη Συρία και το γνωρίζουν άπαντες. Το ότι οι ΗΠΑ γνώριζαν επίσης μέσω ποίων συναλλάσσονταν με τους ισλαμιστές κατά του Άσαντ είναι επίσης παγκοίνως γνωστό.
Το γιατί όμως η Ουάσινγκτον, που οποίες είναι ο βασικός υπεύθυνος για την σημερινή κατάσταση στη Μέση Ανατολή εξακολουθεί να ακλουθεί την πολιτική του «ο κόσμος το έχει βούκινο κι εμείς κρυφό καμάρι», είναι ένα άλλο ζήτημα.
Το θέμα είναι, ότι όπως σωστά το έθεσε ο πρωθυπουργός της αυτόνομης κουρδικής περιοχής, Μπαρζανί, το Ιράκ, αν απομείνει και η ονομασία, δεν πρόκειται ποτέ στο μέλλον να είναι όπως ήταν. Αυτό λοιπόν που οφείλουν να σκεφτούν οι εγκέφαλοι της Ουάσινγκτον είναι όχι να εμμένουν σε μια λύση που δεν δούλεψε στην πράξη, διότι με το ζόρι άνθρωποι που μισούνται βαθύτατα δεν πρόκειται να συνυπάρξουν.
Άρα, έχουμε ήδη περάσει στην, εκ των πραγμάτων, διαφαινόμενη εξέλιξη της ύπαρξης διαφορετικών κρατών, με το μέγα ερώτημα να είναι πως δεν θα κυριαρχούνται από φανατικούς. Το μόνο ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι αυτό, η εξάλειψη των φανατικών. Υπάρχουν και στρατηγικά ζητήματα όμως, έχουμε ξαναγράψει ότι με τη διάλυση του Ιράκ, ουσιαστικά Ιράν και Σαουδική Αραβία, οι δυο ορκισμένοι εχθροί, θα αποκτήσουν κοινά σύνορα…
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ιρακινός Στρατός, ο οποίος εκπαιδεύτηκε από τους Αμερικανούς, στοιχίζοντας στον αμερικανικό προϋπολογισμό 25 δισ. δολάρια, αποδείχθηκε κάρφος στον άνεμο, καθώς έχει συντριβεί από μια οργάνωση που δεν διευθέτει, σύμφωνα με δυτικούς αναλυτές, περισσότερους από 15.000 ενόπλους, αυτή τη στιγμή. http://www.defence-point.gr/news/?p=104946
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου