Ο Ρώσος εμπειρογνώμονας Αντρέι Illarionov, σύμβουλος του Πούτιν την περίοδο
2000-2005, έκανε πολύ θόρυβο με την αναχώρησή του από το γραφείο.
"... Είπε ότι δεν μπορούσε πλέον να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, και στη Ρωσία στα έξι χρόνια της προεδρίας του Πούτιν, ήταν μια αλλαγή του πολιτικού καθεστώτος.« Είναι ένα πράγμα ,να εργάζεσαι σε μια μερικώς ελεύθερη χώρα, έτσι όπως η Ρωσία ήταν πριν από έξι χρόνια, και άλλο πράγμα - όταν η χώρα πάψει να είναι πολιτικά ελεύθερη », - δήλωσε ο Illarionov." Έτσι ώστε η ιστορία της παραίτησής του, συνέβη στα τέλη Δεκεμβρίου του 2005.
Ο Illarionov δεν ήταν απλά ένας σύμβουλος του Πούτιν και της Ρωσίας στο"Sherpa" "οκτώ». Αυτό ήταν για τεσσεράμισι χρόνια για λογαριασμό του Κρεμλίνου,όταν συμμετείχε στην προετοιμασία της συνόδου υψηλού επιπέδου στον κόσμο.
Σήμερα ο Illarionov
εγκαταστάθηκε στην Ουάσιγκτον ως ανώτερος ερευνητής στο Ινστιτούτο Cato, και
σέβεται τις αρχές του φιλελευθερισμού στον πλανήτη.
Κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας με την "ουκρανική Αλήθεια" ο Illarionov κάνει δύο υποχωρήσεις: «Προσπαθεί να μην σχολιάσει τις προσωπικές ιδιότητες των ανθρώπων με τους οποίους εργάστηκε .Και να μην αποκαλύψει πληροφορίες που του ήταν γνωστές κατά τη διάρκεια της εργασίας του, θα πω ότι βασίζεται στο κοινό.. πληροφορίες διαθέσιμες σε όλους και σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με εμπιστευτικές πληροφορίες. "
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα επεισόδια αυτής της συνέντευξης -ο Illarionov ανέφερε τις μνήμες της συνεδρίασης του Πούτιν και του Κούτσμα στο ρωσικό αεροδρόμιο, η οποία έλαβε χώρα την εποχή της Πορτοκαλί Επανάστασης. Μετά την απελευθέρωση της παρούσας δημοσίευσης ο Illarionov απέρριψε τις προτάσεις-- ότι οι πρόεδροι είπαν στην συζήτηση ότι-- ήταν εμπιστευτικές - σύμφωνα με τα λόγια του, μεταδόθηκε από τη ρωσική τηλεόραση. "Δεν υπάρχει καμία πληροφορία που εμπίπτει στην κατηγορία των κρατικών μυστικών σε αυτή τη συνέντευξη, όπως και σε άλλες δημοσιεύσεις και ομιλίες μου, δεν περιέχουν τέτοια μυστικά" - για άλλη μια φορά δήλωσε η ρωσική πηγή.
- κ. Illarionov, κατά τη γνώμη σας, ποια είναι τα κίνητρα του Βλαντιμίρ Πούτιν στις σχέσεις του με την Ουκρανία;
- Η αναλογία της ρωσικής κυβέρνησης στην Ουκρανία βασίζεται στην αναπαράσταση του Βλαντιμίρ Πούτιν, δήλωσε πριν από λίγα χρόνια. Εξωτερικά, φαινόταν σαν ένα ολίσθημα της γλώσσας, αλλά στην πραγματικότητα, φυσικά, ήταν μια συνειδητή πράξη. Είπε ότι η Ουκρανία έχει μια μακρά ιστορία του δικού της κράτους, και ένα σημαντικό μέρος της ουκρανικής επικράτειας είναι στην πραγματικότητα περιοχές της Ρωσίας, οι οποίες έπεσαν στην Ουκρανία . "Οι μισοί από την Ουκρανία είναι Ρώσοι", κάτι τέτοιο ...
Μέρος τους αναγνώρισε την ανεξαρτησία του ουκρανικού κράτους, αλλά και την εσωτερική αίσθηση της μεγάλης ιστορικής αδικίας που προκαλείται από το γεγονός ότι τουλάχιστον ένα μέρος του εδάφους της Ουκρανίας έπρεπε να ανήκει στη Ρωσία, αόρατα παρόντες.
Και αν δεν μπορείτε να πάρετε εκδίκηση με πολιτικό τρόπο, τότε είναι καιρός για δράση οικονομικής φύσεως.
- Πόσος χώρος καταλαμβάνεται από την Ουκρανία στο όραμα του Πούτιν,στο κτίριο του κόσμου;
- Μια φράση που Βλαντιμίρ Πούτιν επανέλαβε μετά ο Yegor Γκαϊντάρ, αντανακλά στο ιμπεριαλιστικό όραμα της ρωσικής ελίτ: "Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης - είναι η μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του εικοστού αιώνα."
Ως εκ τούτου, ο λόγος για την εκδήλωση, καθώς και προς τα κράτη που σχηματίστηκαν στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ, είναι η ενδεδειγμένη. Αυτή η ενστικτώδης, σχεδόν ασυνείδητη επιθυμία για την αποκατάσταση, την ανασυγκρότηση σε κάποια ομοιότητα της Σοβιετικής Ένωσης.
Αυτό δεν σημαίνει την επιθυμία να αποκατασταθεί η Σοβιετική Ένωση με τη μορφή στην οποία ήταν από το 1991. Αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά ότι για να αποκατασταθεί η Σοβιετική Ένωση στη σημερινή της μορφή δεν είναι δυνατόν. Αλλά τι είδους νέα ένωση θέλουν, ακόμα δεν γνωρίζουν πλήρως. Θέλουν να αποκαταστήσουν την επιρροή, το κέντρο ελέγχου, να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους για την ύπαρξη και την κυριαρχία τους.
Στο όραμά τους για τον κόσμο αποτελείται από μια ποικιλία στρατιωτικών, πολιτικών-οικονομικών συνασπισμών - ρητή ή σιωπηρή. Η Σοβιετική Ένωση ήταν σαφώς μια τέτοια μονάδα.
- Στο όραμά "τους" για τον κόσμο - είναι η FSB;
- Θα ήθελα να πω στους ανθρώπους που κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της λήψης των πολιτικών αποφάσεων σήμερα στη Μόσχα. Λένε, "Εδώ, κοίτα τι κέντρα εξουσίας είναι στο χάρτη του κόσμου σήμερα; Υπάρχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Και υπάρχουν μια σειρά από άλλες χώρες, που εκπληρώνουν τις επιθυμίες της διαχείρισης, προκειμένου,οι παραγγελίες,να κάνουν εγκατάσταση στην Ουάσιγκτον.
Υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει μια ομάδα κρατών μελών της ΕΕ, και μια ομάδα άλλων κρατών, οι οποίες τείνουν προς την ΕΕ και την εκπλήρωση της αποστολής στις Βρυξέλλες. Οι Βρυξέλλες, ίδια σε κάποιο βαθμό, επίσης, έρχεται κάτω από την επιρροή της Ουάσιγκτον.
Υπάρχει η Κίνα, και κάποιος θα πρέπει να είναι στον απόηχο της Κίνας.
Και υπάρχει η Ρωσία, η οποία είναι ένα ανεξάρτητο κέντρο της εξουσίας, και των οποίων τα αιτήματα, οι παραγγελίες, οι εγκαταστάσεις πρέπει να συμμορφώνονται με ορισμένες άλλες χώρες. Όπως λέει στο αντίστοιχο αργκό που ανήκουν στη σφαίρα του ρωσικού γεωπολιτικά συμφέροντος. "
Ωστόσο, πρέπει να αποτίσω φόρο τιμής στον Πούτιν, στις αρχές της προεδρίας, ήθελε ειλικρινά μια συμμαχία με τη Δύση.
- Ήταν όταν εργάστηκες σύμβουλος Πούτιν;
- Ναι. Αλλά πρέπει να πω ότι δεν οφειλόταν στο γεγονός ότι δούλευα εκεί. Ήταν προσωπική πεποίθηση του Πούτιν - ότι για τη Ρωσία η πιο ασφαλής και άνετη θέση - ασφάλιση, είναι στην δυτική συμμαχία. Ο Πούτιν έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι θέλει να δει τη Ρωσία ως μέλος του ΝΑΤΟ. Και αυτό έγινε όχι μόνο στις ιδιωτικές εμφανίσεις αλλά και στις δημόσιες.
- Περιμένετε, ότι έχει ειπωθεί δημόσια;
- Φυσικά. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, αυτή ήταν η επίσημη θέση της Ρωσίας. Όσον αφορά την ένταξη στην ΕΕ, οι συνομιλίες υπήρχαν, αλλά μη δημόσια, αλλά και διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους ηγέτες έγιναν.
Ωστόσο, έγινε γρήγορα αντιληπτό ότι, από τη μία πλευρά, οι απαιτήσεις της ΕΕ ήταν υπερβολικά πολύπλοκες, για την τότε Ρωσία. Και επειδή η ένταξη στην ΕΕ μπορεί να γίνει στο εγγύς μέλλον, η Ρωσία δεν απειλείται. Από την άλλη πλευρά, οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι απότομα, δεν είπαν τον τρόπο που βλέπουν τη Ρωσία ως υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ, καθώς η Ρωσία είναι «πολύ μεγάλη αρκούδα», είναι σε θέση να αλλάξει ριζικά την ισορροπία δυνάμεων στην ΕΕ, έτσι απλά θα την καταστρέψει με το βάρος της.
Ως εκ τούτου, για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα προσπαθεί να ενταχθεί στις δυτικές δομές, που αναλαμβάνεται κυρίως μέσω του ΝΑΤΟ. Οι δηλώσεις γι 'αυτό ήταν δημόσιες και κατ' επανάληψη. Επιπλέον, η ένταξη στο ΝΑΤΟ φαινόταν πολύ πιο ρεαλιστική από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με πολλούς τρόπους, ως εκ τούτου, ο Πούτιν ήταν το πρώτο πρόσωπο που κάλεσε τον Μπους μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Είχε μια πολύ σημαντική βοήθεια για τις ΗΠΑ στην παροχή πληροφοριών, τη συνεργασία, την ευφυΐα, τις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν. Ωστόσο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και η αντιμετώπιση του ίδιου του Μπους, είπαν ότι η ένταξη της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ δεν είναι ρεαλιστική.
Ήταν ένα πολύ οδυνηρό πλήγμα για τον Πούτιν και για τη ρωσική διοίκηση. Το επόμενο βήμα στην καταστροφή των συμμαχικών σχέσεων με τη Δύση ήταν, φυσικά, η εκστρατεία για την προετοιμασία της επέμβασης στο Αφγανιστάν και μετά στο Ιράκ. Οι δράσεις της δυτικής συμμαχίας στο Αφγανιστάν υποστηρίζονται πλήρως από τον Πούτιν, είναι το επάγγελμα του από τα αμερικανικά στρατεύματα, την ίδια στιγμή για να λύσει πολλά προβλήματα για τη Ρωσία στην Κεντρική Ασία.
Είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα το Ιράκ. Ήταν αντιληπτή με αναφορά στην πρώην σοβιετική σφαίρα επιρροής, η οποία ήταν "zakonnno« Η Ρωσία την κληρονόμησε. Ως εκ τούτου, η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ φαίνεται από την άποψη αυτή ως σοβαρή παραβίαση των "νόμιμων δικαιωμάτων της ρωσικής ιδιοκτησίας", όπως η απρόκλητη "εισβολή των Ηνωμένων Πολιτειών στο ρωσικό λαχανόκηπο μας."
Στον ενθουσιασμό του Πούτιν για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, την άνοιξη του 2003 ήταν μια κρίσιμη καμπή. Στη συνέχεια, ο Πούτιν έκανε μια προσωρινή συμμαχία με τον Σρέντερ και τον Σιράκ. Η αρχική αντίδραση των Αμερικανών για την ένωση σε σχέση με τη Ρωσία και τον Πούτιν ήταν αρκετά συγκρατημένη. Η στρατηγική των ΗΠΑ είχε διατυπωθεί με την περίφημη φράση της Κοντολίζα Ράις: «. Θα τιμωρήσω τη Γαλλία, αγνοώ τη Γερμανία, τη Ρωσία τη συγχωρώ"
- Ήταν μια πραγματική φράση;
Αυτή είναι μια έγκυρη εφαρμογή χρήστη της στρατηγικής, της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, που τέθηκε σε εφαρμογή. Στο πλαίσιο του Ιουνίου 2003 ο Μπους άφησε στο δεύτερο μισό της συνόδου κορυφής, "οκτώ" στο Εβιάν, η Γαλλία, πρόκειται να πάει μαζί με τις αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ, και προκαλώντας έτσι μια σημαντική διπλωματική προσβολή, ο οικοδεσπότης της συνάντησης Σιράκ. Η υπόθεση αυτή είναι άνευ προηγουμένου στην ιστορία της κορυφής.
Στη Γερμανία, οι ΗΠΑ είχαν κάποια ψύξη και παραγωγικές σχέσεις με τη Ρωσία που συνέχισε. Γενικά το εξάμηνο του έτους, μεταξύ Σεπτεμβρίου 2001 και Μαρτίου 2003 - ήταν ένας πραγματικός «μήνας του μέλιτος» στις σχέσεις μεταξύ του Πούτιν και του Μπους, μεταξύ των ρωσικών και αμερικανικών κυβερνήσεων. http://www.pravda.com.ua/articles/2013/10/10/6999733/ ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ PRAVDA:Corfiatiko.blogspot.com.
"... Είπε ότι δεν μπορούσε πλέον να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, και στη Ρωσία στα έξι χρόνια της προεδρίας του Πούτιν, ήταν μια αλλαγή του πολιτικού καθεστώτος.« Είναι ένα πράγμα ,να εργάζεσαι σε μια μερικώς ελεύθερη χώρα, έτσι όπως η Ρωσία ήταν πριν από έξι χρόνια, και άλλο πράγμα - όταν η χώρα πάψει να είναι πολιτικά ελεύθερη », - δήλωσε ο Illarionov." Έτσι ώστε η ιστορία της παραίτησής του, συνέβη στα τέλη Δεκεμβρίου του 2005.
Ο Illarionov δεν ήταν απλά ένας σύμβουλος του Πούτιν και της Ρωσίας στο"Sherpa" "οκτώ». Αυτό ήταν για τεσσεράμισι χρόνια για λογαριασμό του Κρεμλίνου,όταν συμμετείχε στην προετοιμασία της συνόδου υψηλού επιπέδου στον κόσμο.
Κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας με την "ουκρανική Αλήθεια" ο Illarionov κάνει δύο υποχωρήσεις: «Προσπαθεί να μην σχολιάσει τις προσωπικές ιδιότητες των ανθρώπων με τους οποίους εργάστηκε .Και να μην αποκαλύψει πληροφορίες που του ήταν γνωστές κατά τη διάρκεια της εργασίας του, θα πω ότι βασίζεται στο κοινό.. πληροφορίες διαθέσιμες σε όλους και σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με εμπιστευτικές πληροφορίες. "
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα επεισόδια αυτής της συνέντευξης -ο Illarionov ανέφερε τις μνήμες της συνεδρίασης του Πούτιν και του Κούτσμα στο ρωσικό αεροδρόμιο, η οποία έλαβε χώρα την εποχή της Πορτοκαλί Επανάστασης. Μετά την απελευθέρωση της παρούσας δημοσίευσης ο Illarionov απέρριψε τις προτάσεις-- ότι οι πρόεδροι είπαν στην συζήτηση ότι-- ήταν εμπιστευτικές - σύμφωνα με τα λόγια του, μεταδόθηκε από τη ρωσική τηλεόραση. "Δεν υπάρχει καμία πληροφορία που εμπίπτει στην κατηγορία των κρατικών μυστικών σε αυτή τη συνέντευξη, όπως και σε άλλες δημοσιεύσεις και ομιλίες μου, δεν περιέχουν τέτοια μυστικά" - για άλλη μια φορά δήλωσε η ρωσική πηγή.
- κ. Illarionov, κατά τη γνώμη σας, ποια είναι τα κίνητρα του Βλαντιμίρ Πούτιν στις σχέσεις του με την Ουκρανία;
- Η αναλογία της ρωσικής κυβέρνησης στην Ουκρανία βασίζεται στην αναπαράσταση του Βλαντιμίρ Πούτιν, δήλωσε πριν από λίγα χρόνια. Εξωτερικά, φαινόταν σαν ένα ολίσθημα της γλώσσας, αλλά στην πραγματικότητα, φυσικά, ήταν μια συνειδητή πράξη. Είπε ότι η Ουκρανία έχει μια μακρά ιστορία του δικού της κράτους, και ένα σημαντικό μέρος της ουκρανικής επικράτειας είναι στην πραγματικότητα περιοχές της Ρωσίας, οι οποίες έπεσαν στην Ουκρανία . "Οι μισοί από την Ουκρανία είναι Ρώσοι", κάτι τέτοιο ...
Μέρος τους αναγνώρισε την ανεξαρτησία του ουκρανικού κράτους, αλλά και την εσωτερική αίσθηση της μεγάλης ιστορικής αδικίας που προκαλείται από το γεγονός ότι τουλάχιστον ένα μέρος του εδάφους της Ουκρανίας έπρεπε να ανήκει στη Ρωσία, αόρατα παρόντες.
Και αν δεν μπορείτε να πάρετε εκδίκηση με πολιτικό τρόπο, τότε είναι καιρός για δράση οικονομικής φύσεως.
- Πόσος χώρος καταλαμβάνεται από την Ουκρανία στο όραμα του Πούτιν,στο κτίριο του κόσμου;
- Μια φράση που Βλαντιμίρ Πούτιν επανέλαβε μετά ο Yegor Γκαϊντάρ, αντανακλά στο ιμπεριαλιστικό όραμα της ρωσικής ελίτ: "Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης - είναι η μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του εικοστού αιώνα."
Ως εκ τούτου, ο λόγος για την εκδήλωση, καθώς και προς τα κράτη που σχηματίστηκαν στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ, είναι η ενδεδειγμένη. Αυτή η ενστικτώδης, σχεδόν ασυνείδητη επιθυμία για την αποκατάσταση, την ανασυγκρότηση σε κάποια ομοιότητα της Σοβιετικής Ένωσης.
Αυτό δεν σημαίνει την επιθυμία να αποκατασταθεί η Σοβιετική Ένωση με τη μορφή στην οποία ήταν από το 1991. Αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά ότι για να αποκατασταθεί η Σοβιετική Ένωση στη σημερινή της μορφή δεν είναι δυνατόν. Αλλά τι είδους νέα ένωση θέλουν, ακόμα δεν γνωρίζουν πλήρως. Θέλουν να αποκαταστήσουν την επιρροή, το κέντρο ελέγχου, να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους για την ύπαρξη και την κυριαρχία τους.
Στο όραμά τους για τον κόσμο αποτελείται από μια ποικιλία στρατιωτικών, πολιτικών-οικονομικών συνασπισμών - ρητή ή σιωπηρή. Η Σοβιετική Ένωση ήταν σαφώς μια τέτοια μονάδα.
- Στο όραμά "τους" για τον κόσμο - είναι η FSB;
- Θα ήθελα να πω στους ανθρώπους που κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της λήψης των πολιτικών αποφάσεων σήμερα στη Μόσχα. Λένε, "Εδώ, κοίτα τι κέντρα εξουσίας είναι στο χάρτη του κόσμου σήμερα; Υπάρχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Και υπάρχουν μια σειρά από άλλες χώρες, που εκπληρώνουν τις επιθυμίες της διαχείρισης, προκειμένου,οι παραγγελίες,να κάνουν εγκατάσταση στην Ουάσιγκτον.
Υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει μια ομάδα κρατών μελών της ΕΕ, και μια ομάδα άλλων κρατών, οι οποίες τείνουν προς την ΕΕ και την εκπλήρωση της αποστολής στις Βρυξέλλες. Οι Βρυξέλλες, ίδια σε κάποιο βαθμό, επίσης, έρχεται κάτω από την επιρροή της Ουάσιγκτον.
Υπάρχει η Κίνα, και κάποιος θα πρέπει να είναι στον απόηχο της Κίνας.
Και υπάρχει η Ρωσία, η οποία είναι ένα ανεξάρτητο κέντρο της εξουσίας, και των οποίων τα αιτήματα, οι παραγγελίες, οι εγκαταστάσεις πρέπει να συμμορφώνονται με ορισμένες άλλες χώρες. Όπως λέει στο αντίστοιχο αργκό που ανήκουν στη σφαίρα του ρωσικού γεωπολιτικά συμφέροντος. "
Ωστόσο, πρέπει να αποτίσω φόρο τιμής στον Πούτιν, στις αρχές της προεδρίας, ήθελε ειλικρινά μια συμμαχία με τη Δύση.
- Ήταν όταν εργάστηκες σύμβουλος Πούτιν;
- Ναι. Αλλά πρέπει να πω ότι δεν οφειλόταν στο γεγονός ότι δούλευα εκεί. Ήταν προσωπική πεποίθηση του Πούτιν - ότι για τη Ρωσία η πιο ασφαλής και άνετη θέση - ασφάλιση, είναι στην δυτική συμμαχία. Ο Πούτιν έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι θέλει να δει τη Ρωσία ως μέλος του ΝΑΤΟ. Και αυτό έγινε όχι μόνο στις ιδιωτικές εμφανίσεις αλλά και στις δημόσιες.
- Περιμένετε, ότι έχει ειπωθεί δημόσια;
- Φυσικά. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, αυτή ήταν η επίσημη θέση της Ρωσίας. Όσον αφορά την ένταξη στην ΕΕ, οι συνομιλίες υπήρχαν, αλλά μη δημόσια, αλλά και διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους ηγέτες έγιναν.
Ωστόσο, έγινε γρήγορα αντιληπτό ότι, από τη μία πλευρά, οι απαιτήσεις της ΕΕ ήταν υπερβολικά πολύπλοκες, για την τότε Ρωσία. Και επειδή η ένταξη στην ΕΕ μπορεί να γίνει στο εγγύς μέλλον, η Ρωσία δεν απειλείται. Από την άλλη πλευρά, οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι απότομα, δεν είπαν τον τρόπο που βλέπουν τη Ρωσία ως υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ, καθώς η Ρωσία είναι «πολύ μεγάλη αρκούδα», είναι σε θέση να αλλάξει ριζικά την ισορροπία δυνάμεων στην ΕΕ, έτσι απλά θα την καταστρέψει με το βάρος της.
Ως εκ τούτου, για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα προσπαθεί να ενταχθεί στις δυτικές δομές, που αναλαμβάνεται κυρίως μέσω του ΝΑΤΟ. Οι δηλώσεις γι 'αυτό ήταν δημόσιες και κατ' επανάληψη. Επιπλέον, η ένταξη στο ΝΑΤΟ φαινόταν πολύ πιο ρεαλιστική από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με πολλούς τρόπους, ως εκ τούτου, ο Πούτιν ήταν το πρώτο πρόσωπο που κάλεσε τον Μπους μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Είχε μια πολύ σημαντική βοήθεια για τις ΗΠΑ στην παροχή πληροφοριών, τη συνεργασία, την ευφυΐα, τις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν. Ωστόσο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και η αντιμετώπιση του ίδιου του Μπους, είπαν ότι η ένταξη της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ δεν είναι ρεαλιστική.
Ήταν ένα πολύ οδυνηρό πλήγμα για τον Πούτιν και για τη ρωσική διοίκηση. Το επόμενο βήμα στην καταστροφή των συμμαχικών σχέσεων με τη Δύση ήταν, φυσικά, η εκστρατεία για την προετοιμασία της επέμβασης στο Αφγανιστάν και μετά στο Ιράκ. Οι δράσεις της δυτικής συμμαχίας στο Αφγανιστάν υποστηρίζονται πλήρως από τον Πούτιν, είναι το επάγγελμα του από τα αμερικανικά στρατεύματα, την ίδια στιγμή για να λύσει πολλά προβλήματα για τη Ρωσία στην Κεντρική Ασία.
Είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα το Ιράκ. Ήταν αντιληπτή με αναφορά στην πρώην σοβιετική σφαίρα επιρροής, η οποία ήταν "zakonnno« Η Ρωσία την κληρονόμησε. Ως εκ τούτου, η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ φαίνεται από την άποψη αυτή ως σοβαρή παραβίαση των "νόμιμων δικαιωμάτων της ρωσικής ιδιοκτησίας", όπως η απρόκλητη "εισβολή των Ηνωμένων Πολιτειών στο ρωσικό λαχανόκηπο μας."
Στον ενθουσιασμό του Πούτιν για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, την άνοιξη του 2003 ήταν μια κρίσιμη καμπή. Στη συνέχεια, ο Πούτιν έκανε μια προσωρινή συμμαχία με τον Σρέντερ και τον Σιράκ. Η αρχική αντίδραση των Αμερικανών για την ένωση σε σχέση με τη Ρωσία και τον Πούτιν ήταν αρκετά συγκρατημένη. Η στρατηγική των ΗΠΑ είχε διατυπωθεί με την περίφημη φράση της Κοντολίζα Ράις: «. Θα τιμωρήσω τη Γαλλία, αγνοώ τη Γερμανία, τη Ρωσία τη συγχωρώ"
- Ήταν μια πραγματική φράση;
Αυτή είναι μια έγκυρη εφαρμογή χρήστη της στρατηγικής, της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, που τέθηκε σε εφαρμογή. Στο πλαίσιο του Ιουνίου 2003 ο Μπους άφησε στο δεύτερο μισό της συνόδου κορυφής, "οκτώ" στο Εβιάν, η Γαλλία, πρόκειται να πάει μαζί με τις αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ, και προκαλώντας έτσι μια σημαντική διπλωματική προσβολή, ο οικοδεσπότης της συνάντησης Σιράκ. Η υπόθεση αυτή είναι άνευ προηγουμένου στην ιστορία της κορυφής.
Στη Γερμανία, οι ΗΠΑ είχαν κάποια ψύξη και παραγωγικές σχέσεις με τη Ρωσία που συνέχισε. Γενικά το εξάμηνο του έτους, μεταξύ Σεπτεμβρίου 2001 και Μαρτίου 2003 - ήταν ένας πραγματικός «μήνας του μέλιτος» στις σχέσεις μεταξύ του Πούτιν και του Μπους, μεταξύ των ρωσικών και αμερικανικών κυβερνήσεων. http://www.pravda.com.ua/articles/2013/10/10/6999733/ ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ PRAVDA:Corfiatiko.blogspot.com.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου